gĕmĭnor - Diatesi passiva
(gĕmĭno, gĕmĭnas, geminavi, geminatum, gĕmĭnāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
gĕmĭnor
II sing.
gĕmĭnāris, gĕmĭnāre
III sing.
gĕmĭnātur
I plur.
gĕmĭnāmur
II plur.
gĕmĭnamĭni
III plur.
gĕmĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
gĕmĭnābar
II sing.
gĕmĭnabāris, gĕmĭnabāre
III sing.
gĕmĭnabātur
I plur.
gĕmĭnabāmur
II plur.
gĕmĭnabamĭni
III plur.
gĕmĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
gĕmĭnābor
II sing.
gĕmĭnabĕris, gĕmĭnabĕre
III sing.
gĕmĭnabĭtur
I plur.
gĕmĭnabĭmur
II plur.
gĕmĭnabimĭni
III plur.
gĕmĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
geminatus, –a, –um sum
II sing.
geminatus, –a, –um es
III sing.
geminatus, –a, –um est
I plur.
geminati, –ae, –a sumus
II plur.
geminati, –ae, –a estis
III plur.
geminati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
geminatus, –a, –um eram
II sing.
geminatus, –a, –um eras
III sing.
geminatus, –a, –um erat
I plur.
geminati, –ae, –a eramus
II plur.
geminati, –ae, –a eratis
III plur.
geminati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
geminatus, –a, –um ero
II sing.
geminatus, –a, –um eris
III sing.
geminatus, –a, –um erit
I plur.
geminati, –ae, –a erimus
II plur.
geminati, –ae, –a eritis
III plur.
geminati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
gĕmĭner
II sing.
gĕmĭnēris, gĕmĭnēre
III sing.
gĕmĭnētur
I plur.
gĕmĭnēmur
II plur.
gĕmĭnemĭni
III plur.
gĕmĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
gĕmĭnārer
II sing.
gĕmĭnarēris, gĕmĭnarēre
III sing.
gĕmĭnarētur
I plur.
gĕmĭnarēmur
II plur.
gĕmĭnaremĭni
III plur.
gĕmĭnarentur
PERFETTO
I sing.
geminatus, –a, –um sim
II sing.
geminatus, –a, –um sis
III sing.
geminatus, –a, –um sit
I plur.
geminati, –ae, –a simus
II plur.
geminati, –ae, –a sitis
III plur.
geminati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
geminatus, –a, –um essem
II sing.
geminatus, –a, –um esses
III sing.
geminatus, –a, –um esset
I plur.
geminati, –ae, –a essemus
II plur.
geminati, –ae, –a essetis
III plur.
geminati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
gĕmĭnāre
II plur.
gĕmĭnamĭni
FUTURO
II sing.
gĕmĭnātor
III sing.
gĕmĭnātor
II plur.
–
III plur.
gĕmĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
geminatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
gĕmĭnāri
PERFETTO
Singolare:
geminatus, –a, –um esse
Plurale:
geminati, –ae, –a esse
FUTURO
geminatum esse
GERUNDIVO
gĕmĭnandus, –a, –um
SUPINO
geminatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
gĕmĭnor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android