fraudor - Diatesi passiva
(fraudo, fraudas, fraudavi, fraudatum, fraudāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
fraudor
II sing.
fraudāris, fraudāre
III sing.
fraudātur
I plur.
fraudāmur
II plur.
fraudamĭni
III plur.
fraudantur
IMPERFETTO
I sing.
fraudābar
II sing.
fraudabāris, fraudabāre
III sing.
fraudabātur
I plur.
fraudabāmur
II plur.
fraudabamĭni
III plur.
fraudabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
fraudābor
II sing.
fraudabĕris, fraudabĕre
III sing.
fraudabĭtur
I plur.
fraudabĭmur
II plur.
fraudabimĭni
III plur.
fraudabuntur
PERFETTO
I sing.
fraudatus, –a, –um sum
II sing.
fraudatus, –a, –um es
III sing.
fraudatus, –a, –um est
I plur.
fraudati, –ae, –a sumus
II plur.
fraudati, –ae, –a estis
III plur.
fraudati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
fraudatus, –a, –um eram
II sing.
fraudatus, –a, –um eras
III sing.
fraudatus, –a, –um erat
I plur.
fraudati, –ae, –a eramus
II plur.
fraudati, –ae, –a eratis
III plur.
fraudati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
fraudatus, –a, –um ero
II sing.
fraudatus, –a, –um eris
III sing.
fraudatus, –a, –um erit
I plur.
fraudati, –ae, –a erimus
II plur.
fraudati, –ae, –a eritis
III plur.
fraudati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
frauder
II sing.
fraudēris, fraudēre
III sing.
fraudētur
I plur.
fraudēmur
II plur.
fraudemĭni
III plur.
fraudentur
IMPERFETTO
I sing.
fraudārer
II sing.
fraudarēris, fraudarēre
III sing.
fraudarētur
I plur.
fraudarēmur
II plur.
fraudaremĭni
III plur.
fraudarentur
PERFETTO
I sing.
fraudatus, –a, –um sim
II sing.
fraudatus, –a, –um sis
III sing.
fraudatus, –a, –um sit
I plur.
fraudati, –ae, –a simus
II plur.
fraudati, –ae, –a sitis
III plur.
fraudati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
fraudatus, –a, –um essem
II sing.
fraudatus, –a, –um esses
III sing.
fraudatus, –a, –um esset
I plur.
fraudati, –ae, –a essemus
II plur.
fraudati, –ae, –a essetis
III plur.
fraudati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
fraudāre
II plur.
fraudamĭni
FUTURO
II sing.
fraudātor
III sing.
fraudātor
II plur.
–
III plur.
fraudantor
PARTICIPIO
PERFETTO
fraudatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
fraudāri
PERFETTO
Singolare:
fraudatus, –a, –um esse
Plurale:
fraudati, –ae, –a esse
FUTURO
fraudatum esse
GERUNDIVO
fraudandus, –a, –um
SUPINO
fraudatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
fraudor v. tr. I coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android