externor - Diatesi passiva
(externo, externas, externavi, externatum, externāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
externor
II sing.
externāris, externāre
III sing.
externātur
I plur.
externāmur
II plur.
externamĭni
III plur.
externantur
IMPERFETTO
I sing.
externābar
II sing.
externabāris, externabāre
III sing.
externabātur
I plur.
externabāmur
II plur.
externabamĭni
III plur.
externabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
externābor
II sing.
externabĕris, externabĕre
III sing.
externabĭtur
I plur.
externabĭmur
II plur.
externabimĭni
III plur.
externabuntur
PERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um sum
II sing.
externatus, –a, –um es
III sing.
externatus, –a, –um est
I plur.
externati, –ae, –a sumus
II plur.
externati, –ae, –a estis
III plur.
externati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um eram
II sing.
externatus, –a, –um eras
III sing.
externatus, –a, –um erat
I plur.
externati, –ae, –a eramus
II plur.
externati, –ae, –a eratis
III plur.
externati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
externatus, –a, –um ero
II sing.
externatus, –a, –um eris
III sing.
externatus, –a, –um erit
I plur.
externati, –ae, –a erimus
II plur.
externati, –ae, –a eritis
III plur.
externati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
externer
II sing.
externēris, externēre
III sing.
externētur
I plur.
externēmur
II plur.
externemĭni
III plur.
externentur
IMPERFETTO
I sing.
externārer
II sing.
externarēris, externarēre
III sing.
externarētur
I plur.
externarēmur
II plur.
externaremĭni
III plur.
externarentur
PERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um sim
II sing.
externatus, –a, –um sis
III sing.
externatus, –a, –um sit
I plur.
externati, –ae, –a simus
II plur.
externati, –ae, –a sitis
III plur.
externati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um essem
II sing.
externatus, –a, –um esses
III sing.
externatus, –a, –um esset
I plur.
externati, –ae, –a essemus
II plur.
externati, –ae, –a essetis
III plur.
externati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
externāre
II plur.
externamĭni
FUTURO
II sing.
externātor
III sing.
externātor
II plur.
–
III plur.
externantor
PARTICIPIO
PERFETTO
externatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
externāri
PERFETTO
Singolare:
externatus, –a, –um esse
Plurale:
externati, –ae, –a esse
FUTURO
externatum esse
GERUNDIVO
externandus, –a, –um
SUPINO
externatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
externor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android