externor - Diatesi passiva

(externo, externas, externavi, externatum, externāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
externor
II sing.
externāris, externāre
III sing.
externātur
I plur.
externāmur
II plur.
externamĭni
III plur.
externantur
IMPERFETTO
I sing.
externābar
II sing.
externabāris, externabāre
III sing.
externabātur
I plur.
externabāmur
II plur.
externabamĭni
III plur.
externabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
externābor
II sing.
externabĕris, externabĕre
III sing.
externabĭtur
I plur.
externabĭmur
II plur.
externabimĭni
III plur.
externabuntur
PERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um sum
II sing.
externatus, –a, –um es
III sing.
externatus, –a, –um est
I plur.
externati, –ae, –a sumus
II plur.
externati, –ae, –a estis
III plur.
externati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um eram
II sing.
externatus, –a, –um eras
III sing.
externatus, –a, –um erat
I plur.
externati, –ae, –a eramus
II plur.
externati, –ae, –a eratis
III plur.
externati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
externatus, –a, –um ero
II sing.
externatus, –a, –um eris
III sing.
externatus, –a, –um erit
I plur.
externati, –ae, –a erimus
II plur.
externati, –ae, –a eritis
III plur.
externati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
externer
II sing.
externēris, externēre
III sing.
externētur
I plur.
externēmur
II plur.
externemĭni
III plur.
externentur
IMPERFETTO
I sing.
externārer
II sing.
externarēris, externarēre
III sing.
externarētur
I plur.
externarēmur
II plur.
externaremĭni
III plur.
externarentur
PERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um sim
II sing.
externatus, –a, –um sis
III sing.
externatus, –a, –um sit
I plur.
externati, –ae, –a simus
II plur.
externati, –ae, –a sitis
III plur.
externati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
externatus, –a, –um essem
II sing.
externatus, –a, –um esses
III sing.
externatus, –a, –um esset
I plur.
externati, –ae, –a essemus
II plur.
externati, –ae, –a essetis
III plur.
externati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
externāre
II plur.
externamĭni
FUTURO
II sing.
externātor
III sing.
externātor
II plur.
III plur.
externantor
PARTICIPIO
PERFETTO
externatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
externāri
PERFETTO
Singolare:
externatus, –a, –um esse
Plurale:
externati, –ae, –a esse
FUTURO
externatum esse
GERUNDIVO
externandus, –a, –um
SUPINO
externatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:EXTERNOR100}}
---CACHE---