exsertor - Diatesi passiva
(exserto, exsertas, exsertavi, exsertatum, exsertāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exsertor
II sing.
exsertāris, exsertāre
III sing.
exsertātur
I plur.
exsertāmur
II plur.
exsertamĭni
III plur.
exsertantur
IMPERFETTO
I sing.
exsertābar
II sing.
exsertabāris, exsertabāre
III sing.
exsertabātur
I plur.
exsertabāmur
II plur.
exsertabamĭni
III plur.
exsertabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exsertābor
II sing.
exsertabĕris, exsertabĕre
III sing.
exsertabĭtur
I plur.
exsertabĭmur
II plur.
exsertabimĭni
III plur.
exsertabuntur
PERFETTO
I sing.
exsertatus, –a, –um sum
II sing.
exsertatus, –a, –um es
III sing.
exsertatus, –a, –um est
I plur.
exsertati, –ae, –a sumus
II plur.
exsertati, –ae, –a estis
III plur.
exsertati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsertatus, –a, –um eram
II sing.
exsertatus, –a, –um eras
III sing.
exsertatus, –a, –um erat
I plur.
exsertati, –ae, –a eramus
II plur.
exsertati, –ae, –a eratis
III plur.
exsertati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exsertatus, –a, –um ero
II sing.
exsertatus, –a, –um eris
III sing.
exsertatus, –a, –um erit
I plur.
exsertati, –ae, –a erimus
II plur.
exsertati, –ae, –a eritis
III plur.
exsertati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exserter
II sing.
exsertēris, exsertēre
III sing.
exsertētur
I plur.
exsertēmur
II plur.
exsertemĭni
III plur.
exsertentur
IMPERFETTO
I sing.
exsertārer
II sing.
exsertarēris, exsertarēre
III sing.
exsertarētur
I plur.
exsertarēmur
II plur.
exsertaremĭni
III plur.
exsertarentur
PERFETTO
I sing.
exsertatus, –a, –um sim
II sing.
exsertatus, –a, –um sis
III sing.
exsertatus, –a, –um sit
I plur.
exsertati, –ae, –a simus
II plur.
exsertati, –ae, –a sitis
III plur.
exsertati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsertatus, –a, –um essem
II sing.
exsertatus, –a, –um esses
III sing.
exsertatus, –a, –um esset
I plur.
exsertati, –ae, –a essemus
II plur.
exsertati, –ae, –a essetis
III plur.
exsertati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exsertāre
II plur.
exsertamĭni
FUTURO
II sing.
exsertātor
III sing.
exsertātor
II plur.
–
III plur.
exsertantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exsertatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exsertāri
PERFETTO
Singolare:
exsertatus, –a, –um esse
Plurale:
exsertati, –ae, –a esse
FUTURO
exsertatum esse
GERUNDIVO
exsertandus, –a, –um
SUPINO
exsertatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exsertor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android