expŭtor - Diatesi passiva
(expŭto, expŭtas, exputavi, exputatum, expŭtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
expŭtor
II sing.
expŭtāris, expŭtāre
III sing.
expŭtātur
I plur.
expŭtāmur
II plur.
expŭtamĭni
III plur.
expŭtantur
IMPERFETTO
I sing.
expŭtābar
II sing.
expŭtabāris, expŭtabāre
III sing.
expŭtabātur
I plur.
expŭtabāmur
II plur.
expŭtabamĭni
III plur.
expŭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
expŭtābor
II sing.
expŭtabĕris, expŭtabĕre
III sing.
expŭtabĭtur
I plur.
expŭtabĭmur
II plur.
expŭtabimĭni
III plur.
expŭtabuntur
PERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um sum
II sing.
exputatus, –a, –um es
III sing.
exputatus, –a, –um est
I plur.
exputati, –ae, –a sumus
II plur.
exputati, –ae, –a estis
III plur.
exputati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um eram
II sing.
exputatus, –a, –um eras
III sing.
exputatus, –a, –um erat
I plur.
exputati, –ae, –a eramus
II plur.
exputati, –ae, –a eratis
III plur.
exputati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exputatus, –a, –um ero
II sing.
exputatus, –a, –um eris
III sing.
exputatus, –a, –um erit
I plur.
exputati, –ae, –a erimus
II plur.
exputati, –ae, –a eritis
III plur.
exputati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
expŭter
II sing.
expŭtēris, expŭtēre
III sing.
expŭtētur
I plur.
expŭtēmur
II plur.
expŭtemĭni
III plur.
expŭtentur
IMPERFETTO
I sing.
expŭtārer
II sing.
expŭtarēris, expŭtarēre
III sing.
expŭtarētur
I plur.
expŭtarēmur
II plur.
expŭtaremĭni
III plur.
expŭtarentur
PERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um sim
II sing.
exputatus, –a, –um sis
III sing.
exputatus, –a, –um sit
I plur.
exputati, –ae, –a simus
II plur.
exputati, –ae, –a sitis
III plur.
exputati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um essem
II sing.
exputatus, –a, –um esses
III sing.
exputatus, –a, –um esset
I plur.
exputati, –ae, –a essemus
II plur.
exputati, –ae, –a essetis
III plur.
exputati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
expŭtāre
II plur.
expŭtamĭni
FUTURO
II sing.
expŭtātor
III sing.
expŭtātor
II plur.
–
III plur.
expŭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exputatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
expŭtāri
PERFETTO
Singolare:
exputatus, –a, –um esse
Plurale:
exputati, –ae, –a esse
FUTURO
exputatum esse
GERUNDIVO
expŭtandus, –a, –um
SUPINO
exputatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
expŭtor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android