expŭtor - Diatesi passiva

(expŭto, expŭtas, exputavi, exputatum, expŭtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
expŭtor
II sing.
expŭtāris, expŭtāre
III sing.
expŭtātur
I plur.
expŭtāmur
II plur.
expŭtamĭni
III plur.
expŭtantur
IMPERFETTO
I sing.
expŭtābar
II sing.
expŭtabāris, expŭtabāre
III sing.
expŭtabātur
I plur.
expŭtabāmur
II plur.
expŭtabamĭni
III plur.
expŭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
expŭtābor
II sing.
expŭtabĕris, expŭtabĕre
III sing.
expŭtabĭtur
I plur.
expŭtabĭmur
II plur.
expŭtabimĭni
III plur.
expŭtabuntur
PERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um sum
II sing.
exputatus, –a, –um es
III sing.
exputatus, –a, –um est
I plur.
exputati, –ae, –a sumus
II plur.
exputati, –ae, –a estis
III plur.
exputati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um eram
II sing.
exputatus, –a, –um eras
III sing.
exputatus, –a, –um erat
I plur.
exputati, –ae, –a eramus
II plur.
exputati, –ae, –a eratis
III plur.
exputati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exputatus, –a, –um ero
II sing.
exputatus, –a, –um eris
III sing.
exputatus, –a, –um erit
I plur.
exputati, –ae, –a erimus
II plur.
exputati, –ae, –a eritis
III plur.
exputati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
expŭter
II sing.
expŭtēris, expŭtēre
III sing.
expŭtētur
I plur.
expŭtēmur
II plur.
expŭtemĭni
III plur.
expŭtentur
IMPERFETTO
I sing.
expŭtārer
II sing.
expŭtarēris, expŭtarēre
III sing.
expŭtarētur
I plur.
expŭtarēmur
II plur.
expŭtaremĭni
III plur.
expŭtarentur
PERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um sim
II sing.
exputatus, –a, –um sis
III sing.
exputatus, –a, –um sit
I plur.
exputati, –ae, –a simus
II plur.
exputati, –ae, –a sitis
III plur.
exputati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exputatus, –a, –um essem
II sing.
exputatus, –a, –um esses
III sing.
exputatus, –a, –um esset
I plur.
exputati, –ae, –a essemus
II plur.
exputati, –ae, –a essetis
III plur.
exputati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
expŭtāre
II plur.
expŭtamĭni
FUTURO
II sing.
expŭtātor
III sing.
expŭtātor
II plur.
III plur.
expŭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exputatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
expŭtāri
PERFETTO
Singolare:
exputatus, –a, –um esse
Plurale:
exputati, –ae, –a esse
FUTURO
exputatum esse
GERUNDIVO
expŭtandus, –a, –um
SUPINO
exputatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:EXPUTOR100}}