expulsor - Diatesi passiva
(expulso, expulsas, expulsavi, expulsatum, expulsāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
expulsor
II sing.
expulsāris, expulsāre
III sing.
expulsātur
I plur.
expulsāmur
II plur.
expulsamĭni
III plur.
expulsantur
IMPERFETTO
I sing.
expulsābar
II sing.
expulsabāris, expulsabāre
III sing.
expulsabātur
I plur.
expulsabāmur
II plur.
expulsabamĭni
III plur.
expulsabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
expulsābor
II sing.
expulsabĕris, expulsabĕre
III sing.
expulsabĭtur
I plur.
expulsabĭmur
II plur.
expulsabimĭni
III plur.
expulsabuntur
PERFETTO
I sing.
expulsatus, –a, –um sum
II sing.
expulsatus, –a, –um es
III sing.
expulsatus, –a, –um est
I plur.
expulsati, –ae, –a sumus
II plur.
expulsati, –ae, –a estis
III plur.
expulsati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
expulsatus, –a, –um eram
II sing.
expulsatus, –a, –um eras
III sing.
expulsatus, –a, –um erat
I plur.
expulsati, –ae, –a eramus
II plur.
expulsati, –ae, –a eratis
III plur.
expulsati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
expulsatus, –a, –um ero
II sing.
expulsatus, –a, –um eris
III sing.
expulsatus, –a, –um erit
I plur.
expulsati, –ae, –a erimus
II plur.
expulsati, –ae, –a eritis
III plur.
expulsati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
expulser
II sing.
expulsēris, expulsēre
III sing.
expulsētur
I plur.
expulsēmur
II plur.
expulsemĭni
III plur.
expulsentur
IMPERFETTO
I sing.
expulsārer
II sing.
expulsarēris, expulsarēre
III sing.
expulsarētur
I plur.
expulsarēmur
II plur.
expulsaremĭni
III plur.
expulsarentur
PERFETTO
I sing.
expulsatus, –a, –um sim
II sing.
expulsatus, –a, –um sis
III sing.
expulsatus, –a, –um sit
I plur.
expulsati, –ae, –a simus
II plur.
expulsati, –ae, –a sitis
III plur.
expulsati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
expulsatus, –a, –um essem
II sing.
expulsatus, –a, –um esses
III sing.
expulsatus, –a, –um esset
I plur.
expulsati, –ae, –a essemus
II plur.
expulsati, –ae, –a essetis
III plur.
expulsati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
expulsāre
II plur.
expulsamĭni
FUTURO
II sing.
expulsātor
III sing.
expulsātor
II plur.
–
III plur.
expulsantor
PARTICIPIO
PERFETTO
expulsatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
expulsāri
PERFETTO
Singolare:
expulsatus, –a, –um esse
Plurale:
expulsati, –ae, –a esse
FUTURO
expulsatum esse
GERUNDIVO
expulsandus, –a, –um
SUPINO
expulsatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
expulsor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android