exŏcŭlor - Diatesi passiva
(exŏcŭlo, exŏcŭlas, exoculavi, exoculatum, exŏcŭlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exŏcŭlor
II sing.
exŏcŭlāris, exŏcŭlāre
III sing.
exŏcŭlātur
I plur.
exŏcŭlāmur
II plur.
exŏcŭlamĭni
III plur.
exŏcŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
exŏcŭlābar
II sing.
exŏcŭlabāris, exŏcŭlabāre
III sing.
exŏcŭlabātur
I plur.
exŏcŭlabāmur
II plur.
exŏcŭlabamĭni
III plur.
exŏcŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exŏcŭlābor
II sing.
exŏcŭlabĕris, exŏcŭlabĕre
III sing.
exŏcŭlabĭtur
I plur.
exŏcŭlabĭmur
II plur.
exŏcŭlabimĭni
III plur.
exŏcŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
exoculatus, –a, –um sum
II sing.
exoculatus, –a, –um es
III sing.
exoculatus, –a, –um est
I plur.
exoculati, –ae, –a sumus
II plur.
exoculati, –ae, –a estis
III plur.
exoculati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exoculatus, –a, –um eram
II sing.
exoculatus, –a, –um eras
III sing.
exoculatus, –a, –um erat
I plur.
exoculati, –ae, –a eramus
II plur.
exoculati, –ae, –a eratis
III plur.
exoculati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exoculatus, –a, –um ero
II sing.
exoculatus, –a, –um eris
III sing.
exoculatus, –a, –um erit
I plur.
exoculati, –ae, –a erimus
II plur.
exoculati, –ae, –a eritis
III plur.
exoculati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exŏcŭler
II sing.
exŏcŭlēris, exŏcŭlēre
III sing.
exŏcŭlētur
I plur.
exŏcŭlēmur
II plur.
exŏcŭlemĭni
III plur.
exŏcŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
exŏcŭlārer
II sing.
exŏcŭlarēris, exŏcŭlarēre
III sing.
exŏcŭlarētur
I plur.
exŏcŭlarēmur
II plur.
exŏcŭlaremĭni
III plur.
exŏcŭlarentur
PERFETTO
I sing.
exoculatus, –a, –um sim
II sing.
exoculatus, –a, –um sis
III sing.
exoculatus, –a, –um sit
I plur.
exoculati, –ae, –a simus
II plur.
exoculati, –ae, –a sitis
III plur.
exoculati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exoculatus, –a, –um essem
II sing.
exoculatus, –a, –um esses
III sing.
exoculatus, –a, –um esset
I plur.
exoculati, –ae, –a essemus
II plur.
exoculati, –ae, –a essetis
III plur.
exoculati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exŏcŭlāre
II plur.
exŏcŭlamĭni
FUTURO
II sing.
exŏcŭlātor
III sing.
exŏcŭlātor
II plur.
–
III plur.
exŏcŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exoculatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exŏcŭlāri
PERFETTO
Singolare:
exoculatus, –a, –um esse
Plurale:
exoculati, –ae, –a esse
FUTURO
exoculatum esse
GERUNDIVO
exŏcŭlandus, –a, –um
SUPINO
exoculatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exŏcŭlor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android