exertor - Diatesi passiva
(exerto, exertas, exertavi, exertatum, exertāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exertor
II sing.
exertāris, exertāre
III sing.
exertātur
I plur.
exertāmur
II plur.
exertamĭni
III plur.
exertantur
IMPERFETTO
I sing.
exertābar
II sing.
exertabāris, exertabāre
III sing.
exertabātur
I plur.
exertabāmur
II plur.
exertabamĭni
III plur.
exertabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exertābor
II sing.
exertabĕris, exertabĕre
III sing.
exertabĭtur
I plur.
exertabĭmur
II plur.
exertabimĭni
III plur.
exertabuntur
PERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um sum
II sing.
exertatus, –a, –um es
III sing.
exertatus, –a, –um est
I plur.
exertati, –ae, –a sumus
II plur.
exertati, –ae, –a estis
III plur.
exertati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um eram
II sing.
exertatus, –a, –um eras
III sing.
exertatus, –a, –um erat
I plur.
exertati, –ae, –a eramus
II plur.
exertati, –ae, –a eratis
III plur.
exertati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exertatus, –a, –um ero
II sing.
exertatus, –a, –um eris
III sing.
exertatus, –a, –um erit
I plur.
exertati, –ae, –a erimus
II plur.
exertati, –ae, –a eritis
III plur.
exertati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exerter
II sing.
exertēris, exertēre
III sing.
exertētur
I plur.
exertēmur
II plur.
exertemĭni
III plur.
exertentur
IMPERFETTO
I sing.
exertārer
II sing.
exertarēris, exertarēre
III sing.
exertarētur
I plur.
exertarēmur
II plur.
exertaremĭni
III plur.
exertarentur
PERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um sim
II sing.
exertatus, –a, –um sis
III sing.
exertatus, –a, –um sit
I plur.
exertati, –ae, –a simus
II plur.
exertati, –ae, –a sitis
III plur.
exertati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um essem
II sing.
exertatus, –a, –um esses
III sing.
exertatus, –a, –um esset
I plur.
exertati, –ae, –a essemus
II plur.
exertati, –ae, –a essetis
III plur.
exertati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exertāre
II plur.
exertamĭni
FUTURO
II sing.
exertātor
III sing.
exertātor
II plur.
–
III plur.
exertantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exertatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exertāri
PERFETTO
Singolare:
exertatus, –a, –um esse
Plurale:
exertati, –ae, –a esse
FUTURO
exertatum esse
GERUNDIVO
exertandus, –a, –um
SUPINO
exertatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exertor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android