exertor - Diatesi passiva

(exerto, exertas, exertavi, exertatum, exertāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exertor
II sing.
exertāris, exertāre
III sing.
exertātur
I plur.
exertāmur
II plur.
exertamĭni
III plur.
exertantur
IMPERFETTO
I sing.
exertābar
II sing.
exertabāris, exertabāre
III sing.
exertabātur
I plur.
exertabāmur
II plur.
exertabamĭni
III plur.
exertabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exertābor
II sing.
exertabĕris, exertabĕre
III sing.
exertabĭtur
I plur.
exertabĭmur
II plur.
exertabimĭni
III plur.
exertabuntur
PERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um sum
II sing.
exertatus, –a, –um es
III sing.
exertatus, –a, –um est
I plur.
exertati, –ae, –a sumus
II plur.
exertati, –ae, –a estis
III plur.
exertati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um eram
II sing.
exertatus, –a, –um eras
III sing.
exertatus, –a, –um erat
I plur.
exertati, –ae, –a eramus
II plur.
exertati, –ae, –a eratis
III plur.
exertati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exertatus, –a, –um ero
II sing.
exertatus, –a, –um eris
III sing.
exertatus, –a, –um erit
I plur.
exertati, –ae, –a erimus
II plur.
exertati, –ae, –a eritis
III plur.
exertati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exerter
II sing.
exertēris, exertēre
III sing.
exertētur
I plur.
exertēmur
II plur.
exertemĭni
III plur.
exertentur
IMPERFETTO
I sing.
exertārer
II sing.
exertarēris, exertarēre
III sing.
exertarētur
I plur.
exertarēmur
II plur.
exertaremĭni
III plur.
exertarentur
PERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um sim
II sing.
exertatus, –a, –um sis
III sing.
exertatus, –a, –um sit
I plur.
exertati, –ae, –a simus
II plur.
exertati, –ae, –a sitis
III plur.
exertati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exertatus, –a, –um essem
II sing.
exertatus, –a, –um esses
III sing.
exertatus, –a, –um esset
I plur.
exertati, –ae, –a essemus
II plur.
exertati, –ae, –a essetis
III plur.
exertati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exertāre
II plur.
exertamĭni
FUTURO
II sing.
exertātor
III sing.
exertātor
II plur.
III plur.
exertantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exertatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exertāri
PERFETTO
Singolare:
exertatus, –a, –um esse
Plurale:
exertati, –ae, –a esse
FUTURO
exertatum esse
GERUNDIVO
exertandus, –a, –um
SUPINO
exertatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:EXERTOR100}}