ĕpĭtŏmor - Diatesi passiva
(ĕpĭtŏmo, ĕpĭtŏmas, epitomavi, epitomatum, ĕpĭtŏmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ĕpĭtŏmor
II sing.
ĕpĭtŏmāris, ĕpĭtŏmāre
III sing.
ĕpĭtŏmātur
I plur.
ĕpĭtŏmāmur
II plur.
ĕpĭtŏmamĭni
III plur.
ĕpĭtŏmantur
IMPERFETTO
I sing.
ĕpĭtŏmābar
II sing.
ĕpĭtŏmabāris, ĕpĭtŏmabāre
III sing.
ĕpĭtŏmabātur
I plur.
ĕpĭtŏmabāmur
II plur.
ĕpĭtŏmabamĭni
III plur.
ĕpĭtŏmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ĕpĭtŏmābor
II sing.
ĕpĭtŏmabĕris, ĕpĭtŏmabĕre
III sing.
ĕpĭtŏmabĭtur
I plur.
ĕpĭtŏmabĭmur
II plur.
ĕpĭtŏmabimĭni
III plur.
ĕpĭtŏmabuntur
PERFETTO
I sing.
epitomatus, –a, –um sum
II sing.
epitomatus, –a, –um es
III sing.
epitomatus, –a, –um est
I plur.
epitomati, –ae, –a sumus
II plur.
epitomati, –ae, –a estis
III plur.
epitomati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
epitomatus, –a, –um eram
II sing.
epitomatus, –a, –um eras
III sing.
epitomatus, –a, –um erat
I plur.
epitomati, –ae, –a eramus
II plur.
epitomati, –ae, –a eratis
III plur.
epitomati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
epitomatus, –a, –um ero
II sing.
epitomatus, –a, –um eris
III sing.
epitomatus, –a, –um erit
I plur.
epitomati, –ae, –a erimus
II plur.
epitomati, –ae, –a eritis
III plur.
epitomati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ĕpĭtŏmer
II sing.
ĕpĭtŏmēris, ĕpĭtŏmēre
III sing.
ĕpĭtŏmētur
I plur.
ĕpĭtŏmēmur
II plur.
ĕpĭtŏmemĭni
III plur.
ĕpĭtŏmentur
IMPERFETTO
I sing.
ĕpĭtŏmārer
II sing.
ĕpĭtŏmarēris, ĕpĭtŏmarēre
III sing.
ĕpĭtŏmarētur
I plur.
ĕpĭtŏmarēmur
II plur.
ĕpĭtŏmaremĭni
III plur.
ĕpĭtŏmarentur
PERFETTO
I sing.
epitomatus, –a, –um sim
II sing.
epitomatus, –a, –um sis
III sing.
epitomatus, –a, –um sit
I plur.
epitomati, –ae, –a simus
II plur.
epitomati, –ae, –a sitis
III plur.
epitomati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
epitomatus, –a, –um essem
II sing.
epitomatus, –a, –um esses
III sing.
epitomatus, –a, –um esset
I plur.
epitomati, –ae, –a essemus
II plur.
epitomati, –ae, –a essetis
III plur.
epitomati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ĕpĭtŏmāre
II plur.
ĕpĭtŏmamĭni
FUTURO
II sing.
ĕpĭtŏmātor
III sing.
ĕpĭtŏmātor
II plur.
–
III plur.
ĕpĭtŏmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
epitomatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ĕpĭtŏmāri
PERFETTO
Singolare:
epitomatus, –a, –um esse
Plurale:
epitomati, –ae, –a esse
FUTURO
epitomatum esse
GERUNDIVO
ĕpĭtŏmandus, –a, –um
SUPINO
epitomatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ĕpĭtŏmor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android