ēnuntĭor - Diatesi passiva

(ēnuntĭo, ēnuntĭas, enuntiavi, enuntiatum, ēnuntĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ēnuntĭor
II sing.
ēnuntĭāris, ēnuntĭāre
III sing.
ēnuntĭātur
I plur.
ēnuntĭāmur
II plur.
ēnuntĭamĭni
III plur.
ēnuntĭantur
IMPERFETTO
I sing.
ēnuntĭābar
II sing.
ēnuntĭabāris, ēnuntĭabāre
III sing.
ēnuntĭabātur
I plur.
ēnuntĭabāmur
II plur.
ēnuntĭabamĭni
III plur.
ēnuntĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ēnuntĭābor
II sing.
ēnuntĭabĕris, ēnuntĭabĕre
III sing.
ēnuntĭabĭtur
I plur.
ēnuntĭabĭmur
II plur.
ēnuntĭabimĭni
III plur.
ēnuntĭabuntur
PERFETTO
I sing.
enuntiatus, –a, –um sum
II sing.
enuntiatus, –a, –um es
III sing.
enuntiatus, –a, –um est
I plur.
enuntiati, –ae, –a sumus
II plur.
enuntiati, –ae, –a estis
III plur.
enuntiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
enuntiatus, –a, –um eram
II sing.
enuntiatus, –a, –um eras
III sing.
enuntiatus, –a, –um erat
I plur.
enuntiati, –ae, –a eramus
II plur.
enuntiati, –ae, –a eratis
III plur.
enuntiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
enuntiatus, –a, –um ero
II sing.
enuntiatus, –a, –um eris
III sing.
enuntiatus, –a, –um erit
I plur.
enuntiati, –ae, –a erimus
II plur.
enuntiati, –ae, –a eritis
III plur.
enuntiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ēnuntĭer
II sing.
ēnuntĭēris, ēnuntĭēre
III sing.
ēnuntĭētur
I plur.
ēnuntĭēmur
II plur.
ēnuntĭemĭni
III plur.
ēnuntĭentur
IMPERFETTO
I sing.
ēnuntĭārer
II sing.
ēnuntĭarēris, ēnuntĭarēre
III sing.
ēnuntĭarētur
I plur.
ēnuntĭarēmur
II plur.
ēnuntĭaremĭni
III plur.
ēnuntĭarentur
PERFETTO
I sing.
enuntiatus, –a, –um sim
II sing.
enuntiatus, –a, –um sis
III sing.
enuntiatus, –a, –um sit
I plur.
enuntiati, –ae, –a simus
II plur.
enuntiati, –ae, –a sitis
III plur.
enuntiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
enuntiatus, –a, –um essem
II sing.
enuntiatus, –a, –um esses
III sing.
enuntiatus, –a, –um esset
I plur.
enuntiati, –ae, –a essemus
II plur.
enuntiati, –ae, –a essetis
III plur.
enuntiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ēnuntĭāre
II plur.
ēnuntĭamĭni
FUTURO
II sing.
ēnuntĭātor
III sing.
ēnuntĭātor
II plur.
III plur.
ēnuntĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
enuntiatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ēnuntĭāri
PERFETTO
Singolare:
enuntiatus, –a, –um esse
Plurale:
enuntiati, –ae, –a esse
FUTURO
enuntiatum esse
GERUNDIVO
ēnuntĭandus, –a, –um
SUPINO
enuntiatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:ENUNTIOR100}}