ēmōlĭor - Diatesi attiva
(ēmōlĭor, ēmōlīris, emolitus sum, ēmōlīri)verbo transitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ēmōlĭor
II sing.
ēmōlīris, ēmōlīre
III sing.
ēmōlītur
I plur.
ēmōlīmur
II plur.
ēmōlimĭni
III plur.
ēmōliuntur
IMPERFETTO
I sing.
ēmōliēbar
II sing.
ēmōliebāris, ēmōliebāre
III sing.
ēmōliebātur
I plur.
ēmōliebāmur
II plur.
ēmōliebamĭni
III plur.
ēmōliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ēmōlĭar
II sing.
ēmōliēris, ēmōliēre
III sing.
ēmōliētur
I plur.
ēmōliēmur
II plur.
ēmōliemĭni
III plur.
ēmōlientur
PERFETTO
I sing.
emolitus, –a, –um sum
II sing.
emolitus, –a, –um es
III sing.
emolitus, –a, –um est
I plur.
emoliti, –ae, –a sumus
II plur.
emoliti, –ae, –a estis
III plur.
emoliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
emolitus, –a, –um eram
II sing.
emolitus, –a, –um eras
III sing.
emolitus, –a, –um erat
I plur.
emoliti, –ae, –a eramus
II plur.
emoliti, –ae, –a eratis
III plur.
emoliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
emolitus, –a, –um ero
II sing.
emolitus, –a, –um eris
III sing.
emolitus, –a, –um erit
I plur.
emoliti, –ae, –a erimus
II plur.
emoliti, –ae, –a eritis
III plur.
emoliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ēmōlĭar
II sing.
ēmōliāris, ēmōliāre
III sing.
ēmōliātur
I plur.
ēmōliāmur
II plur.
ēmōliamĭni
III plur.
ēmōliantur
IMPERFETTO
I sing.
ēmōlīrer
II sing.
ēmōlirēris, ēmōlirēre
III sing.
ēmōlirētur
I plur.
ēmōlirēmur
II plur.
ēmōlirēmini
III plur.
ēmōlirentur
PERFETTO
I sing.
emolitus, –a, –um sim
II sing.
emolitus, –a, –um sis
III sing.
emolitus, –a, –um sit
I plur.
emoliti, –ae, –a simus
II plur.
emoliti, –ae, –a sitis
III plur.
emoliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
emolitus, –a, –um essem
II sing.
emolitus, –a, –um esses
III sing.
emolitus, –a, –um esset
I plur.
emoliti, –ae, –a essemus
II plur.
emoliti, –ae, –a essetis
III plur.
emoliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ēmōlīre
II plur.
ēmōlimĭni
FUTURO
II sing.
ēmōlītor
III sing.
ēmōlītor
II plur.
–
III plur.
ēmōliuntor
INFINITO
PRESENTE
ēmōlīri
PERFETTO
Singolare:
emolitus, –a, –um esse
Plurale:
emoliti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
emolitūrūm, –am, –ūm
Plurale:
emolitūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
ēmōliens, –ientis
FUTURO
emolitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
emolitum
Passivo:
emolitu
GERUNDIO
Genitivo:
ēmōliendi
Dativo:
ēmōliendo
Accusativo:
ad ēmōliendum
Ablativo:
ēmōliendo
GERUNDIVO
ēmōliendus, –a, –um
ēmōlĭor v. tr. dep. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android