dŭplĭcor - Diatesi passiva
(dŭplĭco, dŭplĭcas, duplicavi, duplicatum, dŭplĭcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dŭplĭcor
II sing.
dŭplĭcāris, dŭplĭcāre
III sing.
dŭplĭcātur
I plur.
dŭplĭcāmur
II plur.
dŭplĭcamĭni
III plur.
dŭplĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
dŭplĭcābar
II sing.
dŭplĭcabāris, dŭplĭcabāre
III sing.
dŭplĭcabātur
I plur.
dŭplĭcabāmur
II plur.
dŭplĭcabamĭni
III plur.
dŭplĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dŭplĭcābor
II sing.
dŭplĭcabĕris, dŭplĭcabĕre
III sing.
dŭplĭcabĭtur
I plur.
dŭplĭcabĭmur
II plur.
dŭplĭcabimĭni
III plur.
dŭplĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
duplicatus, –a, –um sum
II sing.
duplicatus, –a, –um es
III sing.
duplicatus, –a, –um est
I plur.
duplicati, –ae, –a sumus
II plur.
duplicati, –ae, –a estis
III plur.
duplicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
duplicatus, –a, –um eram
II sing.
duplicatus, –a, –um eras
III sing.
duplicatus, –a, –um erat
I plur.
duplicati, –ae, –a eramus
II plur.
duplicati, –ae, –a eratis
III plur.
duplicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
duplicatus, –a, –um ero
II sing.
duplicatus, –a, –um eris
III sing.
duplicatus, –a, –um erit
I plur.
duplicati, –ae, –a erimus
II plur.
duplicati, –ae, –a eritis
III plur.
duplicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dŭplĭcer
II sing.
dŭplĭcēris, dŭplĭcēre
III sing.
dŭplĭcētur
I plur.
dŭplĭcēmur
II plur.
dŭplĭcemĭni
III plur.
dŭplĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
dŭplĭcārer
II sing.
dŭplĭcarēris, dŭplĭcarēre
III sing.
dŭplĭcarētur
I plur.
dŭplĭcarēmur
II plur.
dŭplĭcaremĭni
III plur.
dŭplĭcarentur
PERFETTO
I sing.
duplicatus, –a, –um sim
II sing.
duplicatus, –a, –um sis
III sing.
duplicatus, –a, –um sit
I plur.
duplicati, –ae, –a simus
II plur.
duplicati, –ae, –a sitis
III plur.
duplicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
duplicatus, –a, –um essem
II sing.
duplicatus, –a, –um esses
III sing.
duplicatus, –a, –um esset
I plur.
duplicati, –ae, –a essemus
II plur.
duplicati, –ae, –a essetis
III plur.
duplicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dŭplĭcāre
II plur.
dŭplĭcamĭni
FUTURO
II sing.
dŭplĭcātor
III sing.
dŭplĭcātor
II plur.
–
III plur.
dŭplĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
duplicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dŭplĭcāri
PERFETTO
Singolare:
duplicatus, –a, –um esse
Plurale:
duplicati, –ae, –a esse
FUTURO
duplicatum esse
GERUNDIVO
dŭplĭcandus, –a, –um
SUPINO
duplicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dŭplĭcor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android