Donazione

dīvīnans


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
dīvīnans
Gen.
dīvīnantis
Dat.
dīvīnanti
Acc.
dīvīnantem
Abl.
dīvīnans
Voc.
dīvīnanti
PLURALE
Nom.
dīvīnantes
Gen.
dīvīnantium
Dat.
dīvīnantibus
Acc.
dīvīnantes
Abl.
dīvīnantes
Voc.
dīvīnantibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
dīvīnans
Gen.
dīvīnantis
Dat.
dīvīnanti
Acc.
dīvīnantem
Abl.
dīvīnans
Voc.
dīvīnanti
PLURALE
Nom.
dīvīnantes
Gen.
dīvīnantium
Dat.
dīvīnantibus
Acc.
dīvīnantes
Abl.
dīvīnantes
Voc.
dīvīnantibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
dīvīnans
Gen.
dīvīnantis
Dat.
dīvīnanti
Acc.
dīvīnans
Abl.
dīvīnans
Voc.
dīvīnanti
PLURALE
Nom.
dīvīnantia
Gen.
dīvīnantium
Dat.
dīvīnantibus
Acc.
dīvīnantia
Abl.
dīvīnantia
Voc.
dīvīnantibus

‹ dīvīna
dīvīnātĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
dīvĭdor v. tr. III coniug.
dīvĭdŭĭtās sost. femm. III decl.
dīvĭdus agg. I cl.
dīvĭdŭus agg. I cl.
dīvīna sost. femm. I decl.
dīvīnans agg. part. pres. II cl.
dīvīnātĭo sost. femm. III decl.
dīvīnātŏr sost. masch. III decl.
dīvīnātrix agg. II cl.
divinatūrūs agg. part. fut.
divinatus agg. part. perf. I cl.
divinatus agg. inf. perf.
dīvīnē avv.
dīvīnĭtās sost. femm. III decl.
dīvīnĭtŭs avv.
dīvīno v. tr. e intr. I coniug.
dīvīnor v. tr. e intr. I coniug.
dīvīnum Sost. nt. II decl.
dīvīnus sost. masch. II decl.
dīvīnus agg. I cl.
{{ID:DIVINANS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android