dispungor - Diatesi passiva

(dispungo, dispungis, dispunxi, dispunctum, dispungĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dispungor
II sing.
dispungĕris, dispungĕre
III sing.
dispungĭtur
I plur.
dispungĭmur
II plur.
dispungimĭni
III plur.
dispunguntur
IMPERFETTO
I sing.
dispungēbar
II sing.
dispungebāris, dispungebāre
III sing.
dispungebātur
I plur.
dispungebāmur
II plur.
dispungebamĭni
III plur.
dispungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dispungar
II sing.
dispungēris, dispungēre
III sing.
dispungētur
I plur.
dispungēmur
II plur.
dispungemĭni
III plur.
dispungentur
PERFETTO
I sing.
dispunctus, –a, –um sum
II sing.
dispunctus, –a, –um es
III sing.
dispunctus, –a, –um est
I plur.
dispuncti, –ae, –a sumus
II plur.
dispuncti, –ae, –a estis
III plur.
dispuncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dispunctus, –a, –um eram
II sing.
dispunctus, –a, –um eras
III sing.
dispunctus, –a, –um erat
I plur.
dispuncti, –ae, –a eramus
II plur.
dispuncti, –ae, –a eratis
III plur.
dispuncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dispunctus, –a, –um ero
II sing.
dispunctus, –a, –um eris
III sing.
dispunctus, –a, –um erit
I plur.
dispuncti, –ae, –a erimus
II plur.
dispuncti, –ae, –a eritis
III plur.
dispuncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dispungar
II sing.
dispungāris, dispungāre
III sing.
dispungātur
I plur.
dispungāmur
II plur.
dispungamĭni
III plur.
dispungantur
IMPERFETTO
I sing.
dispungĕrer
II sing.
dispungerēris, dispungerēre
III sing.
dispungerētur
I plur.
dispungerēmur
II plur.
dispungeremĭni
III plur.
dispungerentur
PERFETTO
I sing.
dispunctus, –a, –um sim
II sing.
dispunctus, –a, –um sis
III sing.
dispunctus, –a, –um sit
I plur.
dispuncti, –ae, –a simus
II plur.
dispuncti, –ae, –a sitis
III plur.
dispuncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dispunctus, –a, –um essem
II sing.
dispunctus, –a, –um esses
III sing.
dispunctus, –a, –um esset
I plur.
dispuncti, –ae, –a essemus
II plur.
dispuncti, –ae, –a essetis
III plur.
dispuncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dispungĕre
II plur.
dispungimĭni
FUTURO
II sing.
dispungĭtor
III sing.
dispungĭtor
II plur.
III plur.
dispunguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dispunctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dispungi
PERFETTO
Singolare:
dispunctus, –a, –um esse
Plurale:
dispuncti, –ae, –a esse
FUTURO
dispunctum esse
GERUNDIVO
dispungendus, –a, –um
SUPINO
dispunctu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISPUNGOR100}}