discondūco - Diatesi attiva

(discondūco, discondūcis, discondūcĕre)

verbo intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discondūco
II sing.
discondūcis
III sing.
discondūcit
I plur.
discondūcĭmus
II plur.
discondūcĭtis
III plur.
discondūcunt
IMPERFETTO
I sing.
discondūcēbam
II sing.
discondūcēbas
III sing.
discondūcēbat
I plur.
discondūcebāmus
II plur.
discondūcebātis
III plur.
discondūcēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discondūcam
II sing.
discondūces
III sing.
discondūcet
I plur.
discondūcēmus
II plur.
discondūcētis
III plur.
discondūcent
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
FUTURO ANTERIORE
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discondūcam
II sing.
discondūcas
III sing.
discondūcat
I plur.
discondūcāmus
II plur.
discondūcātis
III plur.
discondūcant
IMPERFETTO
I sing.
discondūcĕrem
II sing.
discondūcĕres
III sing.
discondūcĕret
I plur.
discondūcerēmus
II plur.
discondūcerētis
III plur.
discondūcĕrent
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discondūcĕ, discondūc
II plur.
discondūcĭte
FUTURO
II sing.
discondūcĭto
III sing.
discondūcĭto
II plur.
discondūcitōte
III plur.
discondūcunto
PARTICIPIO
PRESENTE
discondūcens, –entis
FUTURO
INFINITO
PRESENTE
discondūcĕre
PERFETTO
FUTURO
Singolare:
Plurale:
GERUNDIO
Genitivo:
discondūcendi
Dativo:
discondūcendo
Accusativo:
ad discondūcendum
Ablativo:
discondūcendo
SUPINO






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCONDUCO100}}