dīmētor - Diatesi attiva
(dīmētor, dīmētāris, dimetatus sum, dīmētāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīmētor
II sing.
dīmētāris, dīmētāre
III sing.
dīmētātur
I plur.
dīmētāmur
II plur.
dīmētamĭni
III plur.
dīmētantur
IMPERFETTO
I sing.
dīmētābar
II sing.
dīmētabāris, dīmētabāre
III sing.
dīmētabātur
I plur.
dīmētabāmur
II plur.
dīmētabamĭni
III plur.
dīmētabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīmētābor
II sing.
dīmētabĕris, dīmētabĕre
III sing.
dīmētabĭtur
I plur.
dīmētabĭmur
II plur.
dīmētabimĭni
III plur.
dīmētabuntur
PERFETTO
I sing.
dimetatus, –a, –um sum
II sing.
dimetatus, –a, –um es
III sing.
dimetatus, –a, –um est
I plur.
dimetati, –ae, –a sumus
II plur.
dimetati, –ae, –a estis
III plur.
dimetati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dimetatus, –a, –um eram
II sing.
dimetatus, –a, –um eras
III sing.
dimetatus, –a, –um erat
I plur.
dimetati, –ae, –a eramus
II plur.
dimetati, –ae, –a eratis
III plur.
dimetati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dimetatus, –a, –um ero
II sing.
dimetatus, –a, –um eris
III sing.
dimetatus, –a, –um erit
I plur.
dimetati, –ae, –a erimus
II plur.
dimetati, –ae, –a eritis
III plur.
dimetati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīmēter
II sing.
dīmētēris, dīmētēre
III sing.
dīmētētur
I plur.
dīmētēmur
II plur.
dīmētemĭni
III plur.
dīmētentur
IMPERFETTO
I sing.
dīmētārer
II sing.
dīmētarēris, dīmētarēre
III sing.
dīmētarētur
I plur.
dīmētarēmur
II plur.
dīmētaremĭni
III plur.
dīmētarentur
PERFETTO
I sing.
dimetatus, –a, –um sim
II sing.
dimetatus, –a, –um sis
III sing.
dimetatus, –a, –um sit
I plur.
dimetati, –ae, –a simus
II plur.
dimetati, –ae, –a sitis
III plur.
dimetati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dimetatus, –a, –um essem
II sing.
dimetatus, –a, –um esses
III sing.
dimetatus, –a, –um esset
I plur.
dimetati, –ae, –a essemus
II plur.
dimetati, –ae, –a essetis
III plur.
dimetati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīmētāre
II plur.
dīmētamĭni
FUTURO
II sing.
dīmētātor
III sing.
dīmētātor
II plur.
–
III plur.
dīmētantor
INFINITO
PRESENTE
dīmētāri
PERFETTO
Singolare:
dimetatus, –a, –um esse
Plurale:
dimetati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
dimetatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
dimetatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
dīmētans, –antis
FUTURO
dimetatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
dimetatum
Passivo:
dimetatu
GERUNDIO
Genitivo:
dīmētandi
Dativo:
dīmētando
Accusativo:
dīmētandum
Ablativo:
dīmētando
GERUNDIVO
dīmētandus, –a, –um
dīmētor v. tr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android