dīgnoscor - Diatesi passiva

(dīgnosco, dīgnoscis, dignovi, dignotum, dīgnoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīgnoscor
II sing.
dīgnoscĕris, dīgnoscĕre
III sing.
dīgnoscĭtur
I plur.
dīgnoscĭmur
II plur.
dīgnoscimĭni
III plur.
dīgnoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
dīgnoscēbar
II sing.
dīgnoscebāris, dīgnoscebāre
III sing.
dīgnoscebātur
I plur.
dīgnoscebāmur
II plur.
dīgnoscebamĭni
III plur.
dīgnoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīgnoscar
II sing.
dīgnoscēris, dīgnoscēre
III sing.
dīgnoscētur
I plur.
dīgnoscēmur
II plur.
dīgnoscemĭni
III plur.
dīgnoscentur
PERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um sum
II sing.
dignotus, –a, –um es
III sing.
dignotus, –a, –um est
I plur.
dignoti, –ae, –a sumus
II plur.
dignoti, –ae, –a estis
III plur.
dignoti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um eram
II sing.
dignotus, –a, –um eras
III sing.
dignotus, –a, –um erat
I plur.
dignoti, –ae, –a eramus
II plur.
dignoti, –ae, –a eratis
III plur.
dignoti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dignotus, –a, –um ero
II sing.
dignotus, –a, –um eris
III sing.
dignotus, –a, –um erit
I plur.
dignoti, –ae, –a erimus
II plur.
dignoti, –ae, –a eritis
III plur.
dignoti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīgnoscar
II sing.
dīgnoscāris, dīgnoscāre
III sing.
dīgnoscātur
I plur.
dīgnoscāmur
II plur.
dīgnoscamĭni
III plur.
dīgnoscantur
IMPERFETTO
I sing.
dīgnoscĕrer
II sing.
dīgnoscerēris, dīgnoscerēre
III sing.
dīgnoscerētur
I plur.
dīgnoscerēmur
II plur.
dīgnosceremĭni
III plur.
dīgnoscerentur
PERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um sim
II sing.
dignotus, –a, –um sis
III sing.
dignotus, –a, –um sit
I plur.
dignoti, –ae, –a simus
II plur.
dignoti, –ae, –a sitis
III plur.
dignoti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um essem
II sing.
dignotus, –a, –um esses
III sing.
dignotus, –a, –um esset
I plur.
dignoti, –ae, –a essemus
II plur.
dignoti, –ae, –a essetis
III plur.
dignoti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīgnoscĕre
II plur.
dīgnoscimĭni
FUTURO
II sing.
dīgnoscĭtor
III sing.
dīgnoscĭtor
II plur.
III plur.
dīgnoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dignotus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīgnosci
PERFETTO
Singolare:
dignotus, –a, –um esse
Plurale:
dignoti, –ae, –a esse
FUTURO
dignotum esse
GERUNDIVO
dīgnoscendus, –a, –um
SUPINO
dignotu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DIGNOSCOR100}}