dēvŏcor - Diatesi passiva
(dēvŏco, dēvŏcas, devocavi, devocatum, dēvŏcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēvŏcor
II sing.
dēvŏcāris, dēvŏcāre
III sing.
dēvŏcātur
I plur.
dēvŏcāmur
II plur.
dēvŏcamĭni
III plur.
dēvŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
dēvŏcābar
II sing.
dēvŏcabāris, dēvŏcabāre
III sing.
dēvŏcabātur
I plur.
dēvŏcabāmur
II plur.
dēvŏcabamĭni
III plur.
dēvŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēvŏcābor
II sing.
dēvŏcabĕris, dēvŏcabĕre
III sing.
dēvŏcabĭtur
I plur.
dēvŏcabĭmur
II plur.
dēvŏcabimĭni
III plur.
dēvŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um sum
II sing.
devocatus, –a, –um es
III sing.
devocatus, –a, –um est
I plur.
devocati, –ae, –a sumus
II plur.
devocati, –ae, –a estis
III plur.
devocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um eram
II sing.
devocatus, –a, –um eras
III sing.
devocatus, –a, –um erat
I plur.
devocati, –ae, –a eramus
II plur.
devocati, –ae, –a eratis
III plur.
devocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
devocatus, –a, –um ero
II sing.
devocatus, –a, –um eris
III sing.
devocatus, –a, –um erit
I plur.
devocati, –ae, –a erimus
II plur.
devocati, –ae, –a eritis
III plur.
devocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēvŏcer
II sing.
dēvŏcēris, dēvŏcēre
III sing.
dēvŏcētur
I plur.
dēvŏcēmur
II plur.
dēvŏcemĭni
III plur.
dēvŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
dēvŏcārer
II sing.
dēvŏcarēris, dēvŏcarēre
III sing.
dēvŏcarētur
I plur.
dēvŏcarēmur
II plur.
dēvŏcaremĭni
III plur.
dēvŏcarentur
PERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um sim
II sing.
devocatus, –a, –um sis
III sing.
devocatus, –a, –um sit
I plur.
devocati, –ae, –a simus
II plur.
devocati, –ae, –a sitis
III plur.
devocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um essem
II sing.
devocatus, –a, –um esses
III sing.
devocatus, –a, –um esset
I plur.
devocati, –ae, –a essemus
II plur.
devocati, –ae, –a essetis
III plur.
devocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēvŏcāre
II plur.
dēvŏcamĭni
FUTURO
II sing.
dēvŏcātor
III sing.
dēvŏcātor
II plur.
–
III plur.
dēvŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
devocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēvŏcāri
PERFETTO
Singolare:
devocatus, –a, –um esse
Plurale:
devocati, –ae, –a esse
FUTURO
devocatum esse
GERUNDIVO
dēvŏcandus, –a, –um
SUPINO
devocatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēvŏcor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android