dēvŏcor - Diatesi passiva

(dēvŏco, dēvŏcas, devocavi, devocatum, dēvŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēvŏcor
II sing.
dēvŏcāris, dēvŏcāre
III sing.
dēvŏcātur
I plur.
dēvŏcāmur
II plur.
dēvŏcamĭni
III plur.
dēvŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
dēvŏcābar
II sing.
dēvŏcabāris, dēvŏcabāre
III sing.
dēvŏcabātur
I plur.
dēvŏcabāmur
II plur.
dēvŏcabamĭni
III plur.
dēvŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēvŏcābor
II sing.
dēvŏcabĕris, dēvŏcabĕre
III sing.
dēvŏcabĭtur
I plur.
dēvŏcabĭmur
II plur.
dēvŏcabimĭni
III plur.
dēvŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um sum
II sing.
devocatus, –a, –um es
III sing.
devocatus, –a, –um est
I plur.
devocati, –ae, –a sumus
II plur.
devocati, –ae, –a estis
III plur.
devocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um eram
II sing.
devocatus, –a, –um eras
III sing.
devocatus, –a, –um erat
I plur.
devocati, –ae, –a eramus
II plur.
devocati, –ae, –a eratis
III plur.
devocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
devocatus, –a, –um ero
II sing.
devocatus, –a, –um eris
III sing.
devocatus, –a, –um erit
I plur.
devocati, –ae, –a erimus
II plur.
devocati, –ae, –a eritis
III plur.
devocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēvŏcer
II sing.
dēvŏcēris, dēvŏcēre
III sing.
dēvŏcētur
I plur.
dēvŏcēmur
II plur.
dēvŏcemĭni
III plur.
dēvŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
dēvŏcārer
II sing.
dēvŏcarēris, dēvŏcarēre
III sing.
dēvŏcarētur
I plur.
dēvŏcarēmur
II plur.
dēvŏcaremĭni
III plur.
dēvŏcarentur
PERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um sim
II sing.
devocatus, –a, –um sis
III sing.
devocatus, –a, –um sit
I plur.
devocati, –ae, –a simus
II plur.
devocati, –ae, –a sitis
III plur.
devocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
devocatus, –a, –um essem
II sing.
devocatus, –a, –um esses
III sing.
devocatus, –a, –um esset
I plur.
devocati, –ae, –a essemus
II plur.
devocati, –ae, –a essetis
III plur.
devocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēvŏcāre
II plur.
dēvŏcamĭni
FUTURO
II sing.
dēvŏcātor
III sing.
dēvŏcātor
II plur.
III plur.
dēvŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
devocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēvŏcāri
PERFETTO
Singolare:
devocatus, –a, –um esse
Plurale:
devocati, –ae, –a esse
FUTURO
devocatum esse
GERUNDIVO
dēvŏcandus, –a, –um
SUPINO
devocatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DEVOCOR100}}