dēvĕnĕror - Diatesi attiva
(dēvĕnĕror, dēvĕnĕrāris, deveneratus sum, dēvĕnĕrāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēvĕnĕror
II sing.
dēvĕnĕrāris, dēvĕnĕrāre
III sing.
dēvĕnĕrātur
I plur.
dēvĕnĕrāmur
II plur.
dēvĕnĕramĭni
III plur.
dēvĕnĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
dēvĕnĕrābar
II sing.
dēvĕnĕrabāris, dēvĕnĕrabāre
III sing.
dēvĕnĕrabātur
I plur.
dēvĕnĕrabāmur
II plur.
dēvĕnĕrabamĭni
III plur.
dēvĕnĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēvĕnĕrābor
II sing.
dēvĕnĕrabĕris, dēvĕnĕrabĕre
III sing.
dēvĕnĕrabĭtur
I plur.
dēvĕnĕrabĭmur
II plur.
dēvĕnĕrabimĭni
III plur.
dēvĕnĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
deveneratus, –a, –um sum
II sing.
deveneratus, –a, –um es
III sing.
deveneratus, –a, –um est
I plur.
devenerati, –ae, –a sumus
II plur.
devenerati, –ae, –a estis
III plur.
devenerati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deveneratus, –a, –um eram
II sing.
deveneratus, –a, –um eras
III sing.
deveneratus, –a, –um erat
I plur.
devenerati, –ae, –a eramus
II plur.
devenerati, –ae, –a eratis
III plur.
devenerati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
deveneratus, –a, –um ero
II sing.
deveneratus, –a, –um eris
III sing.
deveneratus, –a, –um erit
I plur.
devenerati, –ae, –a erimus
II plur.
devenerati, –ae, –a eritis
III plur.
devenerati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēvĕnĕrer
II sing.
dēvĕnĕrēris, dēvĕnĕrēre
III sing.
dēvĕnĕrētur
I plur.
dēvĕnĕrēmur
II plur.
dēvĕnĕremĭni
III plur.
dēvĕnĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
dēvĕnĕrārer
II sing.
dēvĕnĕrarēris, dēvĕnĕrarēre
III sing.
dēvĕnĕrarētur
I plur.
dēvĕnĕrarēmur
II plur.
dēvĕnĕraremĭni
III plur.
dēvĕnĕrarentur
PERFETTO
I sing.
deveneratus, –a, –um sim
II sing.
deveneratus, –a, –um sis
III sing.
deveneratus, –a, –um sit
I plur.
devenerati, –ae, –a simus
II plur.
devenerati, –ae, –a sitis
III plur.
devenerati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deveneratus, –a, –um essem
II sing.
deveneratus, –a, –um esses
III sing.
deveneratus, –a, –um esset
I plur.
devenerati, –ae, –a essemus
II plur.
devenerati, –ae, –a essetis
III plur.
devenerati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēvĕnĕrāre
II plur.
dēvĕnĕramĭni
FUTURO
II sing.
dēvĕnĕrātor
III sing.
dēvĕnĕrātor
II plur.
–
III plur.
dēvĕnĕrantor
INFINITO
PRESENTE
dēvĕnĕrāri
PERFETTO
Singolare:
deveneratus, –a, –um esse
Plurale:
devenerati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
deveneratūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
deveneratūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
dēvĕnĕrans, –antis
FUTURO
deveneratūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
deveneratum
Passivo:
deveneratu
GERUNDIO
Genitivo:
dēvĕnĕrandi
Dativo:
dēvĕnĕrando
Accusativo:
dēvĕnĕrandum
Ablativo:
dēvĕnĕrando
GERUNDIVO
dēvĕnĕrandus, –a, –um
dēvĕnĕror v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android