dēpŏlĭor - Diatesi passiva
(dēpŏlĭo, dēpŏlis, depolitum, dēpŏlīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēpŏlĭor
II sing.
dēpŏlīris, dēpŏlīre
III sing.
dēpŏlītur
I plur.
dēpŏlīmur
II plur.
dēpŏlimĭni
III plur.
dēpŏliuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēpŏliēbar
II sing.
dēpŏliebāris, dēpŏliebāre
III sing.
dēpŏliebātur
I plur.
dēpŏliebāmur
II plur.
dēpŏliebamĭni
III plur.
dēpŏliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēpŏlĭar
II sing.
dēpŏliēris, dēpŏliēre
III sing.
dēpŏliētur
I plur.
dēpŏliēmur
II plur.
dēpŏliemĭni
III plur.
dēpŏlientur
PERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um sum
II sing.
depolitus, –a, –um es
III sing.
depolitus, –a, –um est
I plur.
depoliti, –ae, –a sumus
II plur.
depoliti, –ae, –a estis
III plur.
depoliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um eram
II sing.
depolitus, –a, –um eras
III sing.
depolitus, –a, –um erat
I plur.
depoliti, –ae, –a eramus
II plur.
depoliti, –ae, –a eratis
III plur.
depoliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
depolitus, –a, –um ero
II sing.
depolitus, –a, –um eris
III sing.
depolitus, –a, –um erit
I plur.
depoliti, –ae, –a erimus
II plur.
depoliti, –ae, –a eritis
III plur.
depoliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēpŏlĭar
II sing.
dēpŏliāris, dēpŏliāre
III sing.
dēpŏliātur
I plur.
dēpŏliāmur
II plur.
dēpŏliamĭni
III plur.
dēpŏliantur
IMPERFETTO
I sing.
dēpŏlīrer
II sing.
dēpŏlirēris, dēpŏlirēre
III sing.
dēpŏlirētur
I plur.
dēpŏlirēmur
II plur.
dēpŏlirēmini
III plur.
dēpŏlirentur
PERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um sim
II sing.
depolitus, –a, –um sis
III sing.
depolitus, –a, –um sit
I plur.
depoliti, –ae, –a simus
II plur.
depoliti, –ae, –a sitis
III plur.
depoliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um essem
II sing.
depolitus, –a, –um esses
III sing.
depolitus, –a, –um esset
I plur.
depoliti, –ae, –a essemus
II plur.
depoliti, –ae, –a essetis
III plur.
depoliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēpŏlīre
II plur.
dēpŏlimĭni
FUTURO
II sing.
dēpŏlītor
III sing.
dēpŏlītor
II plur.
–
III plur.
dēpŏliuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
depolitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēpŏlīri
PERFETTO
Singolare:
depolitus, –a, –um esse
Plurale:
depoliti, –ae, –a esse
FUTURO
depolitum esse
GERUNDIVO
dēpŏliendus, –a, –um
SUPINO
depolitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēpŏlĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android