dēpŏlĭor - Diatesi passiva

(dēpŏlĭo, dēpŏlis, depolitum, dēpŏlīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēpŏlĭor
II sing.
dēpŏlīris, dēpŏlīre
III sing.
dēpŏlītur
I plur.
dēpŏlīmur
II plur.
dēpŏlimĭni
III plur.
dēpŏliuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēpŏliēbar
II sing.
dēpŏliebāris, dēpŏliebāre
III sing.
dēpŏliebātur
I plur.
dēpŏliebāmur
II plur.
dēpŏliebamĭni
III plur.
dēpŏliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēpŏlĭar
II sing.
dēpŏliēris, dēpŏliēre
III sing.
dēpŏliētur
I plur.
dēpŏliēmur
II plur.
dēpŏliemĭni
III plur.
dēpŏlientur
PERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um sum
II sing.
depolitus, –a, –um es
III sing.
depolitus, –a, –um est
I plur.
depoliti, –ae, –a sumus
II plur.
depoliti, –ae, –a estis
III plur.
depoliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um eram
II sing.
depolitus, –a, –um eras
III sing.
depolitus, –a, –um erat
I plur.
depoliti, –ae, –a eramus
II plur.
depoliti, –ae, –a eratis
III plur.
depoliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
depolitus, –a, –um ero
II sing.
depolitus, –a, –um eris
III sing.
depolitus, –a, –um erit
I plur.
depoliti, –ae, –a erimus
II plur.
depoliti, –ae, –a eritis
III plur.
depoliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēpŏlĭar
II sing.
dēpŏliāris, dēpŏliāre
III sing.
dēpŏliātur
I plur.
dēpŏliāmur
II plur.
dēpŏliamĭni
III plur.
dēpŏliantur
IMPERFETTO
I sing.
dēpŏlīrer
II sing.
dēpŏlirēris, dēpŏlirēre
III sing.
dēpŏlirētur
I plur.
dēpŏlirēmur
II plur.
dēpŏlirēmini
III plur.
dēpŏlirentur
PERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um sim
II sing.
depolitus, –a, –um sis
III sing.
depolitus, –a, –um sit
I plur.
depoliti, –ae, –a simus
II plur.
depoliti, –ae, –a sitis
III plur.
depoliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
depolitus, –a, –um essem
II sing.
depolitus, –a, –um esses
III sing.
depolitus, –a, –um esset
I plur.
depoliti, –ae, –a essemus
II plur.
depoliti, –ae, –a essetis
III plur.
depoliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēpŏlīre
II plur.
dēpŏlimĭni
FUTURO
II sing.
dēpŏlītor
III sing.
dēpŏlītor
II plur.
III plur.
dēpŏliuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
depolitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēpŏlīri
PERFETTO
Singolare:
depolitus, –a, –um esse
Plurale:
depoliti, –ae, –a esse
FUTURO
depolitum esse
GERUNDIVO
dēpŏliendus, –a, –um
SUPINO
depolitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DEPOLIOR100}}