dēmĕrĕor - Diatesi attiva
(dēmĕrĕor, dēmĕrēris, demeritus sum, dēmĕrēri)verbo transitivo deponente II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēmĕrĕor
II sing.
dēmĕrēris, dēmĕrēre
III sing.
dēmĕrētur
I plur.
dēmĕrēmur
II plur.
dēmĕremĭni
III plur.
dēmĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
dēmĕrēbar
II sing.
dēmĕrebāris
III sing.
dēmĕrebātur
I plur.
dēmĕrebāmur
II plur.
dēmĕrebamĭni
III plur.
dēmĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēmĕrēbor
II sing.
dēmĕrebĕris
III sing.
dēmĕrebĭtur
I plur.
dēmĕrebĭmur
II plur.
dēmĕrebimĭni
III plur.
dēmĕrebuntur
PERFETTO
I sing.
demeritus, –a, –um sum
II sing.
demeritus, –a, –um es
III sing.
demeritus, –a, –um est
I plur.
demeriti, –ae, –a sumus
II plur.
demeriti, –ae, –a estis
III plur.
demeriti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demeritus, –a, –um eram
II sing.
demeritus, –a, –um eras
III sing.
demeritus, –a, –um erat
I plur.
demeriti, –ae, –a eramus
II plur.
demeriti, –ae, –a eratis
III plur.
demeriti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
demeritus, –a, –um ero
II sing.
demeritus, –a, –um eris
III sing.
demeritus, –a, –um erit
I plur.
demeriti, –ae, –a erimus
II plur.
demeriti, –ae, –a eritis
III plur.
demeriti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēmĕrĕar
II sing.
dēmĕreāris, dēmĕreāre
III sing.
dēmĕreātur
I plur.
dēmĕreāmur
II plur.
dēmĕreamĭni
III plur.
dēmĕreantur
IMPERFETTO
I sing.
dēmĕrērer
II sing.
dēmĕrerēris, dēmĕrerēre
III sing.
dēmĕrerētur
I plur.
dēmĕrerēmur
II plur.
dēmĕreremĭni
III plur.
dēmĕrerentur
PERFETTO
I sing.
demeritus, –a, –um sim
II sing.
demeritus, –a, –um sis
III sing.
demeritus, –a, –um sit
I plur.
demeriti, –ae, –a simus
II plur.
demeriti, –ae, –a sitis
III plur.
demeriti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demeritus, –a, –um essem
II sing.
demeritus, –a, –um esses
III sing.
demeritus, –a, –um esset
I plur.
demeriti, –ae, –a essemus
II plur.
demeriti, –ae, –a essetis
III plur.
demeriti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēmĕrēre
II plur.
dēmĕremĭni
FUTURO
II sing.
dēmĕrētor
III sing.
dēmĕrētor
II plur.
–
III plur.
dēmĕrentor
INFINITO
PRESENTE
dēmĕrēri
PERFETTO
Singolare:
demeritus, –a, –um esse
Plurale:
demeriti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
demeritūrūm, –am, –ūm
Plurale:
demeritūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
dēmĕrens, –entis
FUTURO
demeritūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
demeritum
Passivo:
demeritu
GERUNDIO
Genitivo:
dēmĕrandi
Dativo:
dēmĕrando
Accusativo:
dēmĕrandum
Ablativo:
dēmĕrando
GERUNDIVO
dēmĕrendus, –a, –um
dēmĕrĕor v. tr. dep. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android