Donazione

dēlĭciens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
dēlĭciens
Gen.
dēlĭcientis
Dat.
dēlĭcienti
Acc.
dēlĭcientem
Abl.
dēlĭciens
Voc.
dēlĭcienti
PLURALE
Nom.
dēlĭcientes
Gen.
dēlĭcientium
Dat.
dēlĭcientibus
Acc.
dēlĭcientes
Abl.
dēlĭcientes
Voc.
dēlĭcientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
dēlĭciens
Gen.
dēlĭcientis
Dat.
dēlĭcienti
Acc.
dēlĭcientem
Abl.
dēlĭciens
Voc.
dēlĭcienti
PLURALE
Nom.
dēlĭcientes
Gen.
dēlĭcientium
Dat.
dēlĭcientibus
Acc.
dēlĭcientes
Abl.
dēlĭcientes
Voc.
dēlĭcientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
dēlĭciens
Gen.
dēlĭcientis
Dat.
dēlĭcienti
Acc.
dēlĭciens
Abl.
dēlĭciens
Voc.
dēlĭcienti
PLURALE
Nom.
dēlĭcientia
Gen.
dēlĭcientium
Dat.
dēlĭcientibus
Acc.
dēlĭcientia
Abl.
dēlĭcientia
Voc.
dēlĭcientibus

‹ dēlĭcĭa
dēlĭcĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
dēlĭcātē avv.
dēlĭcātus sost. masch. II decl.
dēlĭcātus agg. I cl.
dēlĭcĭa sost. femm. I decl.
dēlĭcĭa sost. femm. I decl.
dēlĭciens agg. part. pres. II cl.
dēlĭcĭo v. tr. III coniug. in -io
dēlĭcĭŏlae sost. femm. pl. I decl.
dēlĭcĭŏlum Sost. nt. II decl.
dēlĭcĭor v. tr. III coniug. in -io
dēlĭcĭōsē avv.
dēlĭcĭōsus agg. I cl.
dēlĭcĭum Sost. nt. II decl.
dēlĭco v. tr. I coniug.
dēlĭcor v. tr. I coniug.
dēlictŏr sost. masch. III decl.
dēlictum Sost. nt. II decl.
delictūrūs agg. part. fut.
delictus agg. part. perf. I cl.
delictus agg. inf. perf.
{{ID:DELICIENS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android