dēiuror - Diatesi passiva
(dēiuro, dēiuras, deiuravi, deiuratum, dēiurāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēiuror
II sing.
dēiurāris, dēiurāre
III sing.
dēiurātur
I plur.
dēiurāmur
II plur.
dēiuramĭni
III plur.
dēiurantur
IMPERFETTO
I sing.
dēiurābar
II sing.
dēiurabāris, dēiurabāre
III sing.
dēiurabātur
I plur.
dēiurabāmur
II plur.
dēiurabamĭni
III plur.
dēiurabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēiurābor
II sing.
dēiurabĕris, dēiurabĕre
III sing.
dēiurabĭtur
I plur.
dēiurabĭmur
II plur.
dēiurabimĭni
III plur.
dēiurabuntur
PERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um sum
II sing.
deiuratus, –a, –um es
III sing.
deiuratus, –a, –um est
I plur.
deiurati, –ae, –a sumus
II plur.
deiurati, –ae, –a estis
III plur.
deiurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um eram
II sing.
deiuratus, –a, –um eras
III sing.
deiuratus, –a, –um erat
I plur.
deiurati, –ae, –a eramus
II plur.
deiurati, –ae, –a eratis
III plur.
deiurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
deiuratus, –a, –um ero
II sing.
deiuratus, –a, –um eris
III sing.
deiuratus, –a, –um erit
I plur.
deiurati, –ae, –a erimus
II plur.
deiurati, –ae, –a eritis
III plur.
deiurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēiurer
II sing.
dēiurēris, dēiurēre
III sing.
dēiurētur
I plur.
dēiurēmur
II plur.
dēiuremĭni
III plur.
dēiurentur
IMPERFETTO
I sing.
dēiurārer
II sing.
dēiurarēris, dēiurarēre
III sing.
dēiurarētur
I plur.
dēiurarēmur
II plur.
dēiuraremĭni
III plur.
dēiurarentur
PERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um sim
II sing.
deiuratus, –a, –um sis
III sing.
deiuratus, –a, –um sit
I plur.
deiurati, –ae, –a simus
II plur.
deiurati, –ae, –a sitis
III plur.
deiurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um essem
II sing.
deiuratus, –a, –um esses
III sing.
deiuratus, –a, –um esset
I plur.
deiurati, –ae, –a essemus
II plur.
deiurati, –ae, –a essetis
III plur.
deiurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēiurāre
II plur.
dēiuramĭni
FUTURO
II sing.
dēiurātor
III sing.
dēiurātor
II plur.
–
III plur.
dēiurantor
PARTICIPIO
PERFETTO
deiuratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēiurāri
PERFETTO
Singolare:
deiuratus, –a, –um esse
Plurale:
deiurati, –ae, –a esse
FUTURO
deiuratum esse
GERUNDIVO
dēiurandus, –a, –um
SUPINO
deiuratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēiuror v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android