dēiuror - Diatesi passiva

(dēiuro, dēiuras, deiuravi, deiuratum, dēiurāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēiuror
II sing.
dēiurāris, dēiurāre
III sing.
dēiurātur
I plur.
dēiurāmur
II plur.
dēiuramĭni
III plur.
dēiurantur
IMPERFETTO
I sing.
dēiurābar
II sing.
dēiurabāris, dēiurabāre
III sing.
dēiurabātur
I plur.
dēiurabāmur
II plur.
dēiurabamĭni
III plur.
dēiurabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēiurābor
II sing.
dēiurabĕris, dēiurabĕre
III sing.
dēiurabĭtur
I plur.
dēiurabĭmur
II plur.
dēiurabimĭni
III plur.
dēiurabuntur
PERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um sum
II sing.
deiuratus, –a, –um es
III sing.
deiuratus, –a, –um est
I plur.
deiurati, –ae, –a sumus
II plur.
deiurati, –ae, –a estis
III plur.
deiurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um eram
II sing.
deiuratus, –a, –um eras
III sing.
deiuratus, –a, –um erat
I plur.
deiurati, –ae, –a eramus
II plur.
deiurati, –ae, –a eratis
III plur.
deiurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
deiuratus, –a, –um ero
II sing.
deiuratus, –a, –um eris
III sing.
deiuratus, –a, –um erit
I plur.
deiurati, –ae, –a erimus
II plur.
deiurati, –ae, –a eritis
III plur.
deiurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēiurer
II sing.
dēiurēris, dēiurēre
III sing.
dēiurētur
I plur.
dēiurēmur
II plur.
dēiuremĭni
III plur.
dēiurentur
IMPERFETTO
I sing.
dēiurārer
II sing.
dēiurarēris, dēiurarēre
III sing.
dēiurarētur
I plur.
dēiurarēmur
II plur.
dēiuraremĭni
III plur.
dēiurarentur
PERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um sim
II sing.
deiuratus, –a, –um sis
III sing.
deiuratus, –a, –um sit
I plur.
deiurati, –ae, –a simus
II plur.
deiurati, –ae, –a sitis
III plur.
deiurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
deiuratus, –a, –um essem
II sing.
deiuratus, –a, –um esses
III sing.
deiuratus, –a, –um esset
I plur.
deiurati, –ae, –a essemus
II plur.
deiurati, –ae, –a essetis
III plur.
deiurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēiurāre
II plur.
dēiuramĭni
FUTURO
II sing.
dēiurātor
III sing.
dēiurātor
II plur.
III plur.
dēiurantor
PARTICIPIO
PERFETTO
deiuratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēiurāri
PERFETTO
Singolare:
deiuratus, –a, –um esse
Plurale:
deiurati, –ae, –a esse
FUTURO
deiuratum esse
GERUNDIVO
dēiurandus, –a, –um
SUPINO
deiuratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DEIUROR100}}