dēfungor - Diatesi attiva
(dēfungor, dēfungĕris, defunctus sum, dēfungi)verbo intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēfungor
II sing.
dēfungĕris, dēfungĕre
III sing.
dēfungĭtur
I plur.
dēfungĭmur
II plur.
dēfungimĭni
III plur.
dēfunguntur
IMPERFETTO
I sing.
dēfungēbar
II sing.
dēfungebāris, dēfungebāre
III sing.
dēfungebātur
I plur.
dēfungebāmur
II plur.
dēfungebamĭni
III plur.
dēfungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēfungar
II sing.
dēfungēris, dēfungēre
III sing.
dēfungētur
I plur.
dēfungēmur
II plur.
dēfungemĭni
III plur.
dēfungentur
PERFETTO
I sing.
defunctus, –a, –um sum
II sing.
defunctus, –a, –um es
III sing.
defunctus, –a, –um est
I plur.
defuncti, –ae, –a sumus
II plur.
defuncti, –ae, –a estis
III plur.
defuncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defunctus, –a, –um eram
II sing.
defunctus, –a, –um eras
III sing.
defunctus, –a, –um erat
I plur.
defuncti, –ae, –a eramus
II plur.
defuncti, –ae, –a eratis
III plur.
defuncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
defunctus, –a, –um ero
II sing.
defunctus, –a, –um eris
III sing.
defunctus, –a, –um erit
I plur.
defuncti, –ae, –a erimus
II plur.
defuncti, –ae, –a eritis
III plur.
defuncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēfungar
II sing.
dēfungāris, dēfungāre
III sing.
dēfungātur
I plur.
dēfungāmur
II plur.
dēfungamĭni
III plur.
dēfungantur
IMPERFETTO
I sing.
dēfungĕrer
II sing.
dēfungerēris, dēfungerēre
III sing.
dēfungerētur
I plur.
dēfungerēmur
II plur.
dēfungeremĭni
III plur.
dēfungerentur
PERFETTO
I sing.
defunctus, –a, –um sim
II sing.
defunctus, –a, –um sis
III sing.
defunctus, –a, –um sit
I plur.
defuncti, –ae, –a simus
II plur.
defuncti, –ae, –a sitis
III plur.
defuncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defunctus, –a, –um essem
II sing.
defunctus, –a, –um esses
III sing.
defunctus, –a, –um esset
I plur.
defuncti, –ae, –a essemus
II plur.
defuncti, –ae, –a essetis
III plur.
defuncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēfungĕre
II plur.
dēfungimĭni
FUTURO
II sing.
dēfungĭtor
III sing.
dēfungĭtor
II plur.
–
III plur.
dēfunguntor
INFINITO
PRESENTE
dēfungi
PERFETTO
Singolare:
defunctus, –a, –um esse
Plurale:
defuncti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
defunctūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
defunctūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
dēfungens, –entis
FUTURO
defunctūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
defunctum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
dēfungendi
Dativo:
dēfungendo
Accusativo:
dēfungendum
Ablativo:
dēfungendo
GERUNDIVO
–
dēfungor v. intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android