dēfrĭcor - Diatesi passiva
(dēfrĭco, dēfrĭcas, defricui, defricatum, dēfrĭcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēfrĭcor
II sing.
dēfrĭcāris, dēfrĭcāre
III sing.
dēfrĭcātur
I plur.
dēfrĭcāmur
II plur.
dēfrĭcamĭni
III plur.
dēfrĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
dēfrĭcābar
II sing.
dēfrĭcabāris, dēfrĭcabāre
III sing.
dēfrĭcabātur
I plur.
dēfrĭcabāmur
II plur.
dēfrĭcabamĭni
III plur.
dēfrĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēfrĭcābor
II sing.
dēfrĭcabĕris, dēfrĭcabĕre
III sing.
dēfrĭcabĭtur
I plur.
dēfrĭcabĭmur
II plur.
dēfrĭcabimĭni
III plur.
dēfrĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
defricatus o defrictus, –a, –um sum
II sing.
defricatus o defrictus, –a, –um es
III sing.
defricatus o defrictus, –a, –um est
I plur.
defricati o defricti, –ae, –a sumus
II plur.
defricati o defricti, –ae, –a estis
III plur.
defricati o defricti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defricatus o defrictus, –a, –um eram
II sing.
defricatus o defrictus, –a, –um eras
III sing.
defricatus o defrictus, –a, –um erat
I plur.
defricati o defricti, –ae, –a eramus
II plur.
defricati o defricti, –ae, –a eratis
III plur.
defricati o defricti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
defricatus o defrictus, –a, –um ero
II sing.
defricatus o defrictus, –a, –um eris
III sing.
defricatus o defrictus, –a, –um erit
I plur.
defricati o defricti, –ae, –a erimus
II plur.
defricati o defricti, –ae, –a eritis
III plur.
defricati o defricti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēfrĭcer
II sing.
dēfrĭcēris, dēfrĭcēre
III sing.
dēfrĭcētur
I plur.
dēfrĭcēmur
II plur.
dēfrĭcemĭni
III plur.
dēfrĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
dēfrĭcārer
II sing.
dēfrĭcarēris, dēfrĭcarēre
III sing.
dēfrĭcarētur
I plur.
dēfrĭcarēmur
II plur.
dēfrĭcaremĭni
III plur.
dēfrĭcarentur
PERFETTO
I sing.
defricatus o defrictus, –a, –um sim
II sing.
defricatus o defrictus, –a, –um sis
III sing.
defricatus o defrictus, –a, –um sit
I plur.
defricati o defricti, –ae, –a simus
II plur.
defricati o defricti, –ae, –a sitis
III plur.
defricati o defricti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defricatus o defrictus, –a, –um essem
II sing.
defricatus o defrictus, –a, –um esses
III sing.
defricatus o defrictus, –a, –um esset
I plur.
defricati o defricti, –ae, –a essemus
II plur.
defricati o defricti, –ae, –a essetis
III plur.
defricati o defricti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēfrĭcāre
II plur.
dēfrĭcamĭni
FUTURO
II sing.
dēfrĭcātor
III sing.
dēfrĭcātor
II plur.
–
III plur.
dēfrĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
defricatus o defrictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēfrĭcāri
PERFETTO
Singolare:
defricatus o defrictus, –a, –um esse
Plurale:
defricati o defricti, –ae, –a esse
FUTURO
defricatum esse o defrictum esse
GERUNDIVO
dēfrĭcandus, –a, –um
SUPINO
defricatu o defrictu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēfrĭcor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android