dēfĕtiscor - Diatesi attiva
(dēfĕtiscor, dēfĕtiscĕris, defessus sum, dēfĕtisci)verbo intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēfĕtiscor
II sing.
dēfĕtiscĕris, dēfĕtiscĕre
III sing.
dēfĕtiscĭtur
I plur.
dēfĕtiscĭmur
II plur.
dēfĕtiscimĭni
III plur.
dēfĕtiscuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēfĕtiscēbar
II sing.
dēfĕtiscebāris, dēfĕtiscebāre
III sing.
dēfĕtiscebātur
I plur.
dēfĕtiscebāmur
II plur.
dēfĕtiscebamĭni
III plur.
dēfĕtiscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēfĕtiscar
II sing.
dēfĕtiscēris, dēfĕtiscēre
III sing.
dēfĕtiscētur
I plur.
dēfĕtiscēmur
II plur.
dēfĕtiscemĭni
III plur.
dēfĕtiscentur
PERFETTO
I sing.
defessus, –a, –um sum
II sing.
defessus, –a, –um es
III sing.
defessus, –a, –um est
I plur.
defessi, –ae, –a sumus
II plur.
defessi, –ae, –a estis
III plur.
defessi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defessus, –a, –um eram
II sing.
defessus, –a, –um eras
III sing.
defessus, –a, –um erat
I plur.
defessi, –ae, –a eramus
II plur.
defessi, –ae, –a eratis
III plur.
defessi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
defessus, –a, –um ero
II sing.
defessus, –a, –um eris
III sing.
defessus, –a, –um erit
I plur.
defessi, –ae, –a erimus
II plur.
defessi, –ae, –a eritis
III plur.
defessi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēfĕtiscar
II sing.
dēfĕtiscāris, dēfĕtiscāre
III sing.
dēfĕtiscātur
I plur.
dēfĕtiscāmur
II plur.
dēfĕtiscamĭni
III plur.
dēfĕtiscantur
IMPERFETTO
I sing.
dēfĕtiscĕrer
II sing.
dēfĕtiscerēris, dēfĕtiscerēre
III sing.
dēfĕtiscerētur
I plur.
dēfĕtiscerēmur
II plur.
dēfĕtisceremĭni
III plur.
dēfĕtiscerentur
PERFETTO
I sing.
defessus, –a, –um sim
II sing.
defessus, –a, –um sis
III sing.
defessus, –a, –um sit
I plur.
defessi, –ae, –a simus
II plur.
defessi, –ae, –a sitis
III plur.
defessi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
defessus, –a, –um essem
II sing.
defessus, –a, –um esses
III sing.
defessus, –a, –um esset
I plur.
defessi, –ae, –a essemus
II plur.
defessi, –ae, –a essetis
III plur.
defessi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēfĕtiscĕre
II plur.
dēfĕtiscimĭni
FUTURO
II sing.
dēfĕtiscĭtor
III sing.
dēfĕtiscĭtor
II plur.
–
III plur.
dēfĕtiscuntor
INFINITO
PRESENTE
dēfĕtisci
PERFETTO
Singolare:
defessus, –a, –um esse
Plurale:
defessi, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
defessūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
defessūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
dēfĕtiscens, –entis
FUTURO
defessūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
defessum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
dēfĕtiscendi
Dativo:
dēfĕtiscendo
Accusativo:
dēfĕtiscendum
Ablativo:
dēfĕtiscendo
GERUNDIVO
–
dēfĕtiscor v. intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android