dēcollor - Diatesi passiva

(dēcollo, dēcollas, decollavi, decollatum, dēcollāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēcollor
II sing.
dēcollāris, dēcollāre
III sing.
dēcollātur
I plur.
dēcollāmur
II plur.
dēcollamĭni
III plur.
dēcollantur
IMPERFETTO
I sing.
dēcollābar
II sing.
dēcollabāris, dēcollabāre
III sing.
dēcollabātur
I plur.
dēcollabāmur
II plur.
dēcollabamĭni
III plur.
dēcollabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēcollābor
II sing.
dēcollabĕris, dēcollabĕre
III sing.
dēcollabĭtur
I plur.
dēcollabĭmur
II plur.
dēcollabimĭni
III plur.
dēcollabuntur
PERFETTO
I sing.
decollatus, –a, –um sum
II sing.
decollatus, –a, –um es
III sing.
decollatus, –a, –um est
I plur.
decollati, –ae, –a sumus
II plur.
decollati, –ae, –a estis
III plur.
decollati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decollatus, –a, –um eram
II sing.
decollatus, –a, –um eras
III sing.
decollatus, –a, –um erat
I plur.
decollati, –ae, –a eramus
II plur.
decollati, –ae, –a eratis
III plur.
decollati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
decollatus, –a, –um ero
II sing.
decollatus, –a, –um eris
III sing.
decollatus, –a, –um erit
I plur.
decollati, –ae, –a erimus
II plur.
decollati, –ae, –a eritis
III plur.
decollati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēcoller
II sing.
dēcollēris, dēcollēre
III sing.
dēcollētur
I plur.
dēcollēmur
II plur.
dēcollemĭni
III plur.
dēcollentur
IMPERFETTO
I sing.
dēcollārer
II sing.
dēcollarēris, dēcollarēre
III sing.
dēcollarētur
I plur.
dēcollarēmur
II plur.
dēcollaremĭni
III plur.
dēcollarentur
PERFETTO
I sing.
decollatus, –a, –um sim
II sing.
decollatus, –a, –um sis
III sing.
decollatus, –a, –um sit
I plur.
decollati, –ae, –a simus
II plur.
decollati, –ae, –a sitis
III plur.
decollati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decollatus, –a, –um essem
II sing.
decollatus, –a, –um esses
III sing.
decollatus, –a, –um esset
I plur.
decollati, –ae, –a essemus
II plur.
decollati, –ae, –a essetis
III plur.
decollati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēcollāre
II plur.
dēcollamĭni
FUTURO
II sing.
dēcollātor
III sing.
dēcollātor
II plur.
III plur.
dēcollantor
PARTICIPIO
PERFETTO
decollatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēcollāri
PERFETTO
Singolare:
decollatus, –a, –um esse
Plurale:
decollati, –ae, –a esse
FUTURO
decollatum esse
GERUNDIVO
dēcollandus, –a, –um
SUPINO
decollatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DECOLLOR100}}