dēcertor - Diatesi passiva

(dēcerto, dēcertas, decertavi, decertatum, dēcertāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēcertor
II sing.
dēcertāris, dēcertāre
III sing.
dēcertātur
I plur.
dēcertāmur
II plur.
dēcertamĭni
III plur.
dēcertantur
IMPERFETTO
I sing.
dēcertābar
II sing.
dēcertabāris, dēcertabāre
III sing.
dēcertabātur
I plur.
dēcertabāmur
II plur.
dēcertabamĭni
III plur.
dēcertabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēcertābor
II sing.
dēcertabĕris, dēcertabĕre
III sing.
dēcertabĭtur
I plur.
dēcertabĭmur
II plur.
dēcertabimĭni
III plur.
dēcertabuntur
PERFETTO
I sing.
decertatus, –a, –um sum
II sing.
decertatus, –a, –um es
III sing.
decertatus, –a, –um est
I plur.
decertati, –ae, –a sumus
II plur.
decertati, –ae, –a estis
III plur.
decertati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decertatus, –a, –um eram
II sing.
decertatus, –a, –um eras
III sing.
decertatus, –a, –um erat
I plur.
decertati, –ae, –a eramus
II plur.
decertati, –ae, –a eratis
III plur.
decertati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
decertatus, –a, –um ero
II sing.
decertatus, –a, –um eris
III sing.
decertatus, –a, –um erit
I plur.
decertati, –ae, –a erimus
II plur.
decertati, –ae, –a eritis
III plur.
decertati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēcerter
II sing.
dēcertēris, dēcertēre
III sing.
dēcertētur
I plur.
dēcertēmur
II plur.
dēcertemĭni
III plur.
dēcertentur
IMPERFETTO
I sing.
dēcertārer
II sing.
dēcertarēris, dēcertarēre
III sing.
dēcertarētur
I plur.
dēcertarēmur
II plur.
dēcertaremĭni
III plur.
dēcertarentur
PERFETTO
I sing.
decertatus, –a, –um sim
II sing.
decertatus, –a, –um sis
III sing.
decertatus, –a, –um sit
I plur.
decertati, –ae, –a simus
II plur.
decertati, –ae, –a sitis
III plur.
decertati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decertatus, –a, –um essem
II sing.
decertatus, –a, –um esses
III sing.
decertatus, –a, –um esset
I plur.
decertati, –ae, –a essemus
II plur.
decertati, –ae, –a essetis
III plur.
decertati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēcertāre
II plur.
dēcertamĭni
FUTURO
II sing.
dēcertātor
III sing.
dēcertātor
II plur.
III plur.
dēcertantor
PARTICIPIO
PERFETTO
decertatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēcertāri
PERFETTO
Singolare:
decertatus, –a, –um esse
Plurale:
decertati, –ae, –a esse
FUTURO
decertatum esse
GERUNDIVO
dēcertandus, –a, –um
SUPINO
decertatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DECERTOR100}}
---CACHE---