cunctor - Diatesi attiva
(cunctor, cunctāris, cunctatus sum, cunctāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cunctor
II sing.
cunctāris, cunctāre
III sing.
cunctātur
I plur.
cunctāmur
II plur.
cunctamĭni
III plur.
cunctantur
IMPERFETTO
I sing.
cunctābar
II sing.
cunctabāris, cunctabāre
III sing.
cunctabātur
I plur.
cunctabāmur
II plur.
cunctabamĭni
III plur.
cunctabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cunctābor
II sing.
cunctabĕris, cunctabĕre
III sing.
cunctabĭtur
I plur.
cunctabĭmur
II plur.
cunctabimĭni
III plur.
cunctabuntur
PERFETTO
I sing.
cunctatus, –a, –um sum
II sing.
cunctatus, –a, –um es
III sing.
cunctatus, –a, –um est
I plur.
cunctati, –ae, –a sumus
II plur.
cunctati, –ae, –a estis
III plur.
cunctati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cunctatus, –a, –um eram
II sing.
cunctatus, –a, –um eras
III sing.
cunctatus, –a, –um erat
I plur.
cunctati, –ae, –a eramus
II plur.
cunctati, –ae, –a eratis
III plur.
cunctati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
cunctatus, –a, –um ero
II sing.
cunctatus, –a, –um eris
III sing.
cunctatus, –a, –um erit
I plur.
cunctati, –ae, –a erimus
II plur.
cunctati, –ae, –a eritis
III plur.
cunctati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cuncter
II sing.
cunctēris, cunctēre
III sing.
cunctētur
I plur.
cunctēmur
II plur.
cunctemĭni
III plur.
cunctentur
IMPERFETTO
I sing.
cunctārer
II sing.
cunctarēris, cunctarēre
III sing.
cunctarētur
I plur.
cunctarēmur
II plur.
cunctaremĭni
III plur.
cunctarentur
PERFETTO
I sing.
cunctatus, –a, –um sim
II sing.
cunctatus, –a, –um sis
III sing.
cunctatus, –a, –um sit
I plur.
cunctati, –ae, –a simus
II plur.
cunctati, –ae, –a sitis
III plur.
cunctati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
cunctatus, –a, –um essem
II sing.
cunctatus, –a, –um esses
III sing.
cunctatus, –a, –um esset
I plur.
cunctati, –ae, –a essemus
II plur.
cunctati, –ae, –a essetis
III plur.
cunctati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cunctāre
II plur.
cunctamĭni
FUTURO
II sing.
cunctātor
III sing.
cunctātor
II plur.
–
III plur.
cunctantor
INFINITO
PRESENTE
cunctāri
PERFETTO
Singolare:
cunctatus, –a, –um esse
Plurale:
cunctati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
cunctatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
cunctatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
cunctans, –antis
FUTURO
cunctatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
cunctatum
Passivo:
cunctatu
GERUNDIO
Genitivo:
cunctandi
Dativo:
cunctando
Accusativo:
cunctandum
Ablativo:
cunctando
GERUNDIVO
cunctandus, –a, –um
cunctor v. tr. e intr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android