cōpŭlor - Diatesi passiva

(cōpŭlo, cōpŭlas, copulavi, copulatum, cōpŭlāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cōpŭlor
II sing.
cōpŭlāris, cōpŭlāre
III sing.
cōpŭlātur
I plur.
cōpŭlāmur
II plur.
cōpŭlamĭni
III plur.
cōpŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
cōpŭlābar
II sing.
cōpŭlabāris, cōpŭlabāre
III sing.
cōpŭlabātur
I plur.
cōpŭlabāmur
II plur.
cōpŭlabamĭni
III plur.
cōpŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cōpŭlābor
II sing.
cōpŭlabĕris, cōpŭlabĕre
III sing.
cōpŭlabĭtur
I plur.
cōpŭlabĭmur
II plur.
cōpŭlabimĭni
III plur.
cōpŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
copulatus, –a, –um sum
II sing.
copulatus, –a, –um es
III sing.
copulatus, –a, –um est
I plur.
copulati, –ae, –a sumus
II plur.
copulati, –ae, –a estis
III plur.
copulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
copulatus, –a, –um eram
II sing.
copulatus, –a, –um eras
III sing.
copulatus, –a, –um erat
I plur.
copulati, –ae, –a eramus
II plur.
copulati, –ae, –a eratis
III plur.
copulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
copulatus, –a, –um ero
II sing.
copulatus, –a, –um eris
III sing.
copulatus, –a, –um erit
I plur.
copulati, –ae, –a erimus
II plur.
copulati, –ae, –a eritis
III plur.
copulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cōpŭler
II sing.
cōpŭlēris, cōpŭlēre
III sing.
cōpŭlētur
I plur.
cōpŭlēmur
II plur.
cōpŭlemĭni
III plur.
cōpŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
cōpŭlārer
II sing.
cōpŭlarēris, cōpŭlarēre
III sing.
cōpŭlarētur
I plur.
cōpŭlarēmur
II plur.
cōpŭlaremĭni
III plur.
cōpŭlarentur
PERFETTO
I sing.
copulatus, –a, –um sim
II sing.
copulatus, –a, –um sis
III sing.
copulatus, –a, –um sit
I plur.
copulati, –ae, –a simus
II plur.
copulati, –ae, –a sitis
III plur.
copulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
copulatus, –a, –um essem
II sing.
copulatus, –a, –um esses
III sing.
copulatus, –a, –um esset
I plur.
copulati, –ae, –a essemus
II plur.
copulati, –ae, –a essetis
III plur.
copulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cōpŭlāre
II plur.
cōpŭlamĭni
FUTURO
II sing.
cōpŭlātor
III sing.
cōpŭlātor
II plur.
III plur.
cōpŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
copulatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
cōpŭlāri
PERFETTO
Singolare:
copulatus, –a, –um esse
Plurale:
copulati, –ae, –a esse
FUTURO
copulatum esse
GERUNDIVO
cōpŭlandus, –a, –um
SUPINO
copulatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:COPULOR100}}
---CACHE---