convortor - Diatesi passiva
(convorto, convortis, convorti, convorsum, convortĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
convortor
II sing.
convortĕris, convortĕre
III sing.
convortĭtur
I plur.
convortĭmur
II plur.
convortimĭni
III plur.
convortuntur
IMPERFETTO
I sing.
convortēbar
II sing.
convortebāris, convortebāre
III sing.
convortebātur
I plur.
convortebāmur
II plur.
convortebamĭni
III plur.
convortebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
convortar
II sing.
convortēris, convortēre
III sing.
convortētur
I plur.
convortēmur
II plur.
convortemĭni
III plur.
convortentur
PERFETTO
I sing.
convorsus, –a, –um sum
II sing.
convorsus, –a, –um es
III sing.
convorsus, –a, –um est
I plur.
convorsi, –ae, –a sumus
II plur.
convorsi, –ae, –a estis
III plur.
convorsi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convorsus, –a, –um eram
II sing.
convorsus, –a, –um eras
III sing.
convorsus, –a, –um erat
I plur.
convorsi, –ae, –a eramus
II plur.
convorsi, –ae, –a eratis
III plur.
convorsi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
convorsus, –a, –um ero
II sing.
convorsus, –a, –um eris
III sing.
convorsus, –a, –um erit
I plur.
convorsi, –ae, –a erimus
II plur.
convorsi, –ae, –a eritis
III plur.
convorsi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
convortar
II sing.
convortāris, convortāre
III sing.
convortātur
I plur.
convortāmur
II plur.
convortamĭni
III plur.
convortantur
IMPERFETTO
I sing.
convortĕrer
II sing.
convorterēris, convorterēre
III sing.
convorterētur
I plur.
convorterēmur
II plur.
convorteremĭni
III plur.
convorterentur
PERFETTO
I sing.
convorsus, –a, –um sim
II sing.
convorsus, –a, –um sis
III sing.
convorsus, –a, –um sit
I plur.
convorsi, –ae, –a simus
II plur.
convorsi, –ae, –a sitis
III plur.
convorsi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convorsus, –a, –um essem
II sing.
convorsus, –a, –um esses
III sing.
convorsus, –a, –um esset
I plur.
convorsi, –ae, –a essemus
II plur.
convorsi, –ae, –a essetis
III plur.
convorsi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
convortĕre
II plur.
convortĭmini
FUTURO
II sing.
convortĭtor
III sing.
convortĭtor
II plur.
–
III plur.
convortuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
convorsus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
convorti
PERFETTO
Singolare:
convorsus, –a, –um esse
Plurale:
convorsi, –ae, –a esse
FUTURO
convorsum esse
GERUNDIVO
convortendus, –a, –um
SUPINO
convorsu
Vedi la forma attiva di questo lemma
convortor v. tr. e intr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android