convŏcor - Diatesi passiva
(convŏco, convŏcas, convocavi, convocatum, convŏcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
convŏcor
II sing.
convŏcāris, convŏcāre
III sing.
convŏcātur
I plur.
convŏcāmur
II plur.
convŏcamĭni
III plur.
convŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
convŏcābar
II sing.
convŏcabāris, convŏcabāre
III sing.
convŏcabātur
I plur.
convŏcabāmur
II plur.
convŏcabamĭni
III plur.
convŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
convŏcābor
II sing.
convŏcabĕris, convŏcabĕre
III sing.
convŏcabĭtur
I plur.
convŏcabĭmur
II plur.
convŏcabimĭni
III plur.
convŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
convocatus, –a, –um sum
II sing.
convocatus, –a, –um es
III sing.
convocatus, –a, –um est
I plur.
convocati, –ae, –a sumus
II plur.
convocati, –ae, –a estis
III plur.
convocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convocatus, –a, –um eram
II sing.
convocatus, –a, –um eras
III sing.
convocatus, –a, –um erat
I plur.
convocati, –ae, –a eramus
II plur.
convocati, –ae, –a eratis
III plur.
convocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
convocatus, –a, –um ero
II sing.
convocatus, –a, –um eris
III sing.
convocatus, –a, –um erit
I plur.
convocati, –ae, –a erimus
II plur.
convocati, –ae, –a eritis
III plur.
convocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
convŏcer
II sing.
convŏcēris, convŏcēre
III sing.
convŏcētur
I plur.
convŏcēmur
II plur.
convŏcemĭni
III plur.
convŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
convŏcārer
II sing.
convŏcarēris, convŏcarēre
III sing.
convŏcarētur
I plur.
convŏcarēmur
II plur.
convŏcaremĭni
III plur.
convŏcarentur
PERFETTO
I sing.
convocatus, –a, –um sim
II sing.
convocatus, –a, –um sis
III sing.
convocatus, –a, –um sit
I plur.
convocati, –ae, –a simus
II plur.
convocati, –ae, –a sitis
III plur.
convocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convocatus, –a, –um essem
II sing.
convocatus, –a, –um esses
III sing.
convocatus, –a, –um esset
I plur.
convocati, –ae, –a essemus
II plur.
convocati, –ae, –a essetis
III plur.
convocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
convŏcāre
II plur.
convŏcamĭni
FUTURO
II sing.
convŏcātor
III sing.
convŏcātor
II plur.
–
III plur.
convŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
convocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
convŏcāri
PERFETTO
Singolare:
convocatus, –a, –um esse
Plurale:
convocati, –ae, –a esse
FUTURO
convocatum esse
GERUNDIVO
convŏcandus, –a, –um
SUPINO
convocatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
convŏcor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android