convădor - Diatesi attiva
(convădor, convădāris, convadatus sum, convădāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
convădor
II sing.
convădāris, convădāre
III sing.
convădātur
I plur.
convădāmur
II plur.
convădamĭni
III plur.
convădantur
IMPERFETTO
I sing.
convădābar
II sing.
convădabāris, convădabāre
III sing.
convădabātur
I plur.
convădabāmur
II plur.
convădabamĭni
III plur.
convădabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
convădābor
II sing.
convădabĕris, convădabĕre
III sing.
convădabĭtur
I plur.
convădabĭmur
II plur.
convădabimĭni
III plur.
convădabuntur
PERFETTO
I sing.
convadatus, –a, –um sum
II sing.
convadatus, –a, –um es
III sing.
convadatus, –a, –um est
I plur.
convadati, –ae, –a sumus
II plur.
convadati, –ae, –a estis
III plur.
convadati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convadatus, –a, –um eram
II sing.
convadatus, –a, –um eras
III sing.
convadatus, –a, –um erat
I plur.
convadati, –ae, –a eramus
II plur.
convadati, –ae, –a eratis
III plur.
convadati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
convadatus, –a, –um ero
II sing.
convadatus, –a, –um eris
III sing.
convadatus, –a, –um erit
I plur.
convadati, –ae, –a erimus
II plur.
convadati, –ae, –a eritis
III plur.
convadati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
convăder
II sing.
convădēris, convădēre
III sing.
convădētur
I plur.
convădēmur
II plur.
convădemĭni
III plur.
convădentur
IMPERFETTO
I sing.
convădārer
II sing.
convădarēris, convădarēre
III sing.
convădarētur
I plur.
convădarēmur
II plur.
convădaremĭni
III plur.
convădarentur
PERFETTO
I sing.
convadatus, –a, –um sim
II sing.
convadatus, –a, –um sis
III sing.
convadatus, –a, –um sit
I plur.
convadati, –ae, –a simus
II plur.
convadati, –ae, –a sitis
III plur.
convadati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
convadatus, –a, –um essem
II sing.
convadatus, –a, –um esses
III sing.
convadatus, –a, –um esset
I plur.
convadati, –ae, –a essemus
II plur.
convadati, –ae, –a essetis
III plur.
convadati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
convădāre
II plur.
convădamĭni
FUTURO
II sing.
convădātor
III sing.
convădātor
II plur.
–
III plur.
convădantor
INFINITO
PRESENTE
convădāri
PERFETTO
Singolare:
convadatus, –a, –um esse
Plurale:
convadati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
convadatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
convadatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
convădans, –antis
FUTURO
convadatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
convadatum
Passivo:
convadatu
GERUNDIO
Genitivo:
convădandi
Dativo:
convădando
Accusativo:
convădandum
Ablativo:
convădando
GERUNDIVO
convădandus, –a, –um
convădor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android