cōnnīvĕor - Diatesi passiva

(cōnnīvĕo, cōnnīves, connivi, cōnnīvēre)

verbo transitivo e intransitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
cōnnīvĕor
II sing.
cōnnīvēris, cōnnīvēre
III sing.
cōnnīvētur
I plur.
cōnnīvēmur
II plur.
cōnnīvemĭni
III plur.
cōnnīventur
IMPERFETTO
I sing.
cōnnīvēbar
II sing.
cōnnīvebāris, cōnnīvebāre
III sing.
cōnnīvebātur
I plur.
cōnnīvebāmur
II plur.
cōnnīvebamĭni
III plur.
cōnnīvebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
cōnnīvēbor
II sing.
cōnnīvebĕris, cōnnīvebĕre
III sing.
cōnnīvebĭtur
I plur.
cōnnīvebĭmur
II plur.
cōnnīvebimĭni
III plur.
cōnnīvebuntur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
cōnnīvĕar
II sing.
cōnnīveāris, cōnnīveāre
III sing.
cōnnīveātur
I plur.
cōnnīveāmur
II plur.
cōnnīveamĭni
III plur.
cōnnīveantur
IMPERFETTO
I sing.
cōnnīvērer
II sing.
cōnnīverēris, cōnnīverēre
III sing.
cōnnīverētur
I plur.
cōnnīverēmur
II plur.
cōnnīveremĭni
III plur.
cōnnīverentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
cōnnīvēre
II plur.
cōnnīvemĭni
FUTURO
II sing.
cōnnīvētor
III sing.
cōnnīvētor
II plur.
III plur.
cōnnīventor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
cōnnīvēri
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
cōnnīvendus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONNIVEOR100}}