conlĭnor - Diatesi passiva

(conlĭno, conlĭnis, conlevi, conlitum, conlĭnĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conlĭnor
II sing.
conlĭnĕris, conlĭnĕre
III sing.
conlĭnĭtur
I plur.
conlĭnĭmur
II plur.
conlĭnimĭni
III plur.
conlĭnuntur
IMPERFETTO
I sing.
conlĭnēbar
II sing.
conlĭnebāris, conlĭnebāre
III sing.
conlĭnebātur
I plur.
conlĭnebāmur
II plur.
conlĭnebamĭni
III plur.
conlĭnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conlĭnar
II sing.
conlĭnēris, conlĭnēre
III sing.
conlĭnētur
I plur.
conlĭnēmur
II plur.
conlĭnemĭni
III plur.
conlĭnentur
PERFETTO
I sing.
conlitus, –a, –um sum
II sing.
conlitus, –a, –um es
III sing.
conlitus, –a, –um est
I plur.
conliti, –ae, –a sumus
II plur.
conliti, –ae, –a estis
III plur.
conliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlitus, –a, –um eram
II sing.
conlitus, –a, –um eras
III sing.
conlitus, –a, –um erat
I plur.
conliti, –ae, –a eramus
II plur.
conliti, –ae, –a eratis
III plur.
conliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conlitus, –a, –um ero
II sing.
conlitus, –a, –um eris
III sing.
conlitus, –a, –um erit
I plur.
conliti, –ae, –a erimus
II plur.
conliti, –ae, –a eritis
III plur.
conliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlĭnar
II sing.
conlĭnāris, conlĭnāre
III sing.
conlĭnātur
I plur.
conlĭnāmur
II plur.
conlĭnamĭni
III plur.
conlĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
conlĭnĕrer
II sing.
conlĭnerēris, conlĭnerēre
III sing.
conlĭnerētur
I plur.
conlĭnerēmur
II plur.
conlĭneremĭni
III plur.
conlĭnerentur
PERFETTO
I sing.
conlitus, –a, –um sim
II sing.
conlitus, –a, –um sis
III sing.
conlitus, –a, –um sit
I plur.
conliti, –ae, –a simus
II plur.
conliti, –ae, –a sitis
III plur.
conliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlitus, –a, –um essem
II sing.
conlitus, –a, –um esses
III sing.
conlitus, –a, –um esset
I plur.
conliti, –ae, –a essemus
II plur.
conliti, –ae, –a essetis
III plur.
conliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conlĭnĕre
II plur.
conlĭnimĭni
FUTURO
II sing.
conlĭnĭtor
III sing.
conlĭnĭtor
II plur.
III plur.
conlĭnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
conlitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
conlĭni
PERFETTO
Singolare:
conlitus, –a, –um esse
Plurale:
conliti, –ae, –a esse
FUTURO
conlitum esse
GERUNDIVO
conlĭnendus, –a, –um
SUPINO
conlitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONLINOR100}}