conlĭgor - Diatesi passiva
(conlĭgo, conlĭgis, conlegi, conlectum, conlĭgĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conlĭgor
II sing.
conlĭgĕris, conlĭgĕre
III sing.
conlĭgĭtur
I plur.
conlĭgĭmur
II plur.
conlĭgimĭni
III plur.
conlĭguntur
IMPERFETTO
I sing.
conlĭgēbar
II sing.
conlĭgebāris, conlĭgebāre
III sing.
conlĭgebātur
I plur.
conlĭgebāmur
II plur.
conlĭgebamĭni
III plur.
conlĭgebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conlĭgar
II sing.
conlĭgēris, conlĭgēre
III sing.
conlĭgētur
I plur.
conlĭgēmur
II plur.
conlĭgemĭni
III plur.
conlĭgentur
PERFETTO
I sing.
conlectus, –a, –um sum
II sing.
conlectus, –a, –um es
III sing.
conlectus, –a, –um est
I plur.
conlecti, –ae, –a sumus
II plur.
conlecti, –ae, –a estis
III plur.
conlecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlectus, –a, –um eram
II sing.
conlectus, –a, –um eras
III sing.
conlectus, –a, –um erat
I plur.
conlecti, –ae, –a eramus
II plur.
conlecti, –ae, –a eratis
III plur.
conlecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conlectus, –a, –um ero
II sing.
conlectus, –a, –um eris
III sing.
conlectus, –a, –um erit
I plur.
conlecti, –ae, –a erimus
II plur.
conlecti, –ae, –a eritis
III plur.
conlecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conlĭgar
II sing.
conlĭgāris, conlĭgāre
III sing.
conlĭgātur
I plur.
conlĭgāmur
II plur.
conlĭgamĭni
III plur.
conlĭgantur
IMPERFETTO
I sing.
conlĭgĕrer
II sing.
conlĭgerēris, conlĭgerēre
III sing.
conlĭgerētur
I plur.
conlĭgerēmur
II plur.
conlĭgeremĭni
III plur.
conlĭgerentur
PERFETTO
I sing.
conlectus, –a, –um sim
II sing.
conlectus, –a, –um sis
III sing.
conlectus, –a, –um sit
I plur.
conlecti, –ae, –a simus
II plur.
conlecti, –ae, –a sitis
III plur.
conlecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conlectus, –a, –um essem
II sing.
conlectus, –a, –um esses
III sing.
conlectus, –a, –um esset
I plur.
conlecti, –ae, –a essemus
II plur.
conlecti, –ae, –a essetis
III plur.
conlecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conlĭgĕre
II plur.
conlĭgimĭni
FUTURO
II sing.
conlĭgĭtor
III sing.
conlĭgĭtor
II plur.
–
III plur.
conlĭguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
conlectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
conlĭgi
PERFETTO
Singolare:
conlectus, –a, –um esse
Plurale:
conlecti, –ae, –a esse
FUTURO
conlectum esse
GERUNDIVO
conlĭgendus, –a, –um
SUPINO
conlectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
conlĭgor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android