congĕmĭnor - Diatesi passiva
(congĕmĭno, congĕmĭnas, congeminavi, congeminatum, congĕmĭnāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
congĕmĭnor
II sing.
congĕmĭnāris, congĕmĭnāre
III sing.
congĕmĭnātur
I plur.
congĕmĭnāmur
II plur.
congĕmĭnamĭni
III plur.
congĕmĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
congĕmĭnābar
II sing.
congĕmĭnabāris, congĕmĭnabāre
III sing.
congĕmĭnabātur
I plur.
congĕmĭnabāmur
II plur.
congĕmĭnabamĭni
III plur.
congĕmĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
congĕmĭnābor
II sing.
congĕmĭnabĕris, congĕmĭnabĕre
III sing.
congĕmĭnabĭtur
I plur.
congĕmĭnabĭmur
II plur.
congĕmĭnabimĭni
III plur.
congĕmĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
congeminatus, –a, –um sum
II sing.
congeminatus, –a, –um es
III sing.
congeminatus, –a, –um est
I plur.
congeminati, –ae, –a sumus
II plur.
congeminati, –ae, –a estis
III plur.
congeminati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
congeminatus, –a, –um eram
II sing.
congeminatus, –a, –um eras
III sing.
congeminatus, –a, –um erat
I plur.
congeminati, –ae, –a eramus
II plur.
congeminati, –ae, –a eratis
III plur.
congeminati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
congeminatus, –a, –um ero
II sing.
congeminatus, –a, –um eris
III sing.
congeminatus, –a, –um erit
I plur.
congeminati, –ae, –a erimus
II plur.
congeminati, –ae, –a eritis
III plur.
congeminati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
congĕmĭner
II sing.
congĕmĭnēris, congĕmĭnēre
III sing.
congĕmĭnētur
I plur.
congĕmĭnēmur
II plur.
congĕmĭnemĭni
III plur.
congĕmĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
congĕmĭnārer
II sing.
congĕmĭnarēris, congĕmĭnarēre
III sing.
congĕmĭnarētur
I plur.
congĕmĭnarēmur
II plur.
congĕmĭnaremĭni
III plur.
congĕmĭnarentur
PERFETTO
I sing.
congeminatus, –a, –um sim
II sing.
congeminatus, –a, –um sis
III sing.
congeminatus, –a, –um sit
I plur.
congeminati, –ae, –a simus
II plur.
congeminati, –ae, –a sitis
III plur.
congeminati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
congeminatus, –a, –um essem
II sing.
congeminatus, –a, –um esses
III sing.
congeminatus, –a, –um esset
I plur.
congeminati, –ae, –a essemus
II plur.
congeminati, –ae, –a essetis
III plur.
congeminati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
congĕmĭnāre
II plur.
congĕmĭnamĭni
FUTURO
II sing.
congĕmĭnātor
III sing.
congĕmĭnātor
II plur.
–
III plur.
congĕmĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
congeminatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
congĕmĭnāri
PERFETTO
Singolare:
congeminatus, –a, –um esse
Plurale:
congeminati, –ae, –a esse
FUTURO
congeminatum esse
GERUNDIVO
congĕmĭnandus, –a, –um
SUPINO
congeminatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
congĕmĭnor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android