confābŭlor - Diatesi attiva

(confābŭlor, confābŭlāris, confabulatus sum, confābŭlāri)

verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
confābŭlor
II sing.
confābŭlāris, confābŭlāre
III sing.
confābŭlātur
I plur.
confābŭlāmur
II plur.
confābŭlamĭni
III plur.
confābŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
confābŭlābar
II sing.
confābŭlabāris, confābŭlabāre
III sing.
confābŭlabātur
I plur.
confābŭlabāmur
II plur.
confābŭlabamĭni
III plur.
confābŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
confābŭlābor
II sing.
confābŭlabĕris, confābŭlabĕre
III sing.
confābŭlabĭtur
I plur.
confābŭlabĭmur
II plur.
confābŭlabimĭni
III plur.
confābŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
confabulatus, –a, –um sum
II sing.
confabulatus, –a, –um es
III sing.
confabulatus, –a, –um est
I plur.
confabulati, –ae, –a sumus
II plur.
confabulati, –ae, –a estis
III plur.
confabulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
confabulatus, –a, –um eram
II sing.
confabulatus, –a, –um eras
III sing.
confabulatus, –a, –um erat
I plur.
confabulati, –ae, –a eramus
II plur.
confabulati, –ae, –a eratis
III plur.
confabulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
confabulatus, –a, –um ero
II sing.
confabulatus, –a, –um eris
III sing.
confabulatus, –a, –um erit
I plur.
confabulati, –ae, –a erimus
II plur.
confabulati, –ae, –a eritis
III plur.
confabulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
confābŭler
II sing.
confābŭlēris, confābŭlēre
III sing.
confābŭlētur
I plur.
confābŭlēmur
II plur.
confābŭlemĭni
III plur.
confābŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
confābŭlārer
II sing.
confābŭlarēris, confābŭlarēre
III sing.
confābŭlarētur
I plur.
confābŭlarēmur
II plur.
confābŭlaremĭni
III plur.
confābŭlarentur
PERFETTO
I sing.
confabulatus, –a, –um sim
II sing.
confabulatus, –a, –um sis
III sing.
confabulatus, –a, –um sit
I plur.
confabulati, –ae, –a simus
II plur.
confabulati, –ae, –a sitis
III plur.
confabulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
confabulatus, –a, –um essem
II sing.
confabulatus, –a, –um esses
III sing.
confabulatus, –a, –um esset
I plur.
confabulati, –ae, –a essemus
II plur.
confabulati, –ae, –a essetis
III plur.
confabulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
confābŭlāre
II plur.
confābŭlamĭni
FUTURO
II sing.
confābŭlātor
III sing.
confābŭlātor
II plur.
III plur.
confābŭlantor
INFINITO
PRESENTE
confābŭlāri
PERFETTO
Singolare:
confabulatus, –a, –um esse
Plurale:
confabulati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
confabulatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
confabulatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
confābŭlans, –antis
FUTURO
confabulatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
confabulatum
Passivo:
confabulatu
GERUNDIO
Genitivo:
confābŭlandi
Dativo:
confābŭlando
Accusativo:
confābŭlandum
Ablativo:
confābŭlando
GERUNDIVO
confābŭlandus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONFABULOR100}}
---CACHE---