concŭpiscor - Diatesi passiva
(concŭpisco, concŭpiscis, concupii, concupitum, concŭpiscĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concŭpiscor
II sing.
concŭpiscĕris, concŭpiscĕre
III sing.
concŭpiscĭtur
I plur.
concŭpiscĭmur
II plur.
concŭpiscimĭni
III plur.
concŭpiscuntur
IMPERFETTO
I sing.
concŭpiscēbar
II sing.
concŭpiscebāris, concŭpiscebāre
III sing.
concŭpiscebātur
I plur.
concŭpiscebāmur
II plur.
concŭpiscebamĭni
III plur.
concŭpiscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concŭpiscar
II sing.
concŭpiscēris, concŭpiscēre
III sing.
concŭpiscētur
I plur.
concŭpiscēmur
II plur.
concŭpiscemĭni
III plur.
concŭpiscentur
PERFETTO
I sing.
concupitus, –a, –um sum
II sing.
concupitus, –a, –um es
III sing.
concupitus, –a, –um est
I plur.
concupiti, –ae, –a sumus
II plur.
concupiti, –ae, –a estis
III plur.
concupiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concupitus, –a, –um eram
II sing.
concupitus, –a, –um eras
III sing.
concupitus, –a, –um erat
I plur.
concupiti, –ae, –a eramus
II plur.
concupiti, –ae, –a eratis
III plur.
concupiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
concupitus, –a, –um ero
II sing.
concupitus, –a, –um eris
III sing.
concupitus, –a, –um erit
I plur.
concupiti, –ae, –a erimus
II plur.
concupiti, –ae, –a eritis
III plur.
concupiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concŭpiscar
II sing.
concŭpiscāris, concŭpiscāre
III sing.
concŭpiscātur
I plur.
concŭpiscāmur
II plur.
concŭpiscamĭni
III plur.
concŭpiscantur
IMPERFETTO
I sing.
concŭpiscĕrer
II sing.
concŭpiscerēris, concŭpiscerēre
III sing.
concŭpiscerētur
I plur.
concŭpiscerēmur
II plur.
concŭpisceremĭni
III plur.
concŭpiscerentur
PERFETTO
I sing.
concupitus, –a, –um sim
II sing.
concupitus, –a, –um sis
III sing.
concupitus, –a, –um sit
I plur.
concupiti, –ae, –a simus
II plur.
concupiti, –ae, –a sitis
III plur.
concupiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concupitus, –a, –um essem
II sing.
concupitus, –a, –um esses
III sing.
concupitus, –a, –um esset
I plur.
concupiti, –ae, –a essemus
II plur.
concupiti, –ae, –a essetis
III plur.
concupiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concŭpiscĕre
II plur.
concŭpiscimĭni
FUTURO
II sing.
concŭpiscĭtor
III sing.
concŭpiscĭtor
II plur.
–
III plur.
concŭpiscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
concupitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concŭpisci
PERFETTO
Singolare:
concupitus, –a, –um esse
Plurale:
concupiti, –ae, –a esse
FUTURO
concupitum esse
GERUNDIVO
concŭpiscendus, –a, –um
SUPINO
concupitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
concŭpiscor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android