concĭpulor - Diatesi passiva
(concĭpulo, concĭpulas, concipulavi, concipulatum, concĭpulāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concĭpulor
II sing.
concĭpulāris, concĭpulāre
III sing.
concĭpulātur
I plur.
concĭpulāmur
II plur.
concĭpulamĭni
III plur.
concĭpulantur
IMPERFETTO
I sing.
concĭpulābar
II sing.
concĭpulabāris, concĭpulabāre
III sing.
concĭpulabātur
I plur.
concĭpulabāmur
II plur.
concĭpulabamĭni
III plur.
concĭpulabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concĭpulābor
II sing.
concĭpulabĕris, concĭpulabĕre
III sing.
concĭpulabĭtur
I plur.
concĭpulabĭmur
II plur.
concĭpulabimĭni
III plur.
concĭpulabuntur
PERFETTO
I sing.
concipulatus, –a, –um sum
II sing.
concipulatus, –a, –um es
III sing.
concipulatus, –a, –um est
I plur.
concipulati, –ae, –a sumus
II plur.
concipulati, –ae, –a estis
III plur.
concipulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concipulatus, –a, –um eram
II sing.
concipulatus, –a, –um eras
III sing.
concipulatus, –a, –um erat
I plur.
concipulati, –ae, –a eramus
II plur.
concipulati, –ae, –a eratis
III plur.
concipulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
concipulatus, –a, –um ero
II sing.
concipulatus, –a, –um eris
III sing.
concipulatus, –a, –um erit
I plur.
concipulati, –ae, –a erimus
II plur.
concipulati, –ae, –a eritis
III plur.
concipulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concĭpuler
II sing.
concĭpulēris, concĭpulēre
III sing.
concĭpulētur
I plur.
concĭpulēmur
II plur.
concĭpulemĭni
III plur.
concĭpulentur
IMPERFETTO
I sing.
concĭpulārer
II sing.
concĭpularēris, concĭpularēre
III sing.
concĭpularētur
I plur.
concĭpularēmur
II plur.
concĭpularemĭni
III plur.
concĭpularentur
PERFETTO
I sing.
concipulatus, –a, –um sim
II sing.
concipulatus, –a, –um sis
III sing.
concipulatus, –a, –um sit
I plur.
concipulati, –ae, –a simus
II plur.
concipulati, –ae, –a sitis
III plur.
concipulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concipulatus, –a, –um essem
II sing.
concipulatus, –a, –um esses
III sing.
concipulatus, –a, –um esset
I plur.
concipulati, –ae, –a essemus
II plur.
concipulati, –ae, –a essetis
III plur.
concipulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concĭpulāre
II plur.
concĭpulamĭni
FUTURO
II sing.
concĭpulātor
III sing.
concĭpulātor
II plur.
–
III plur.
concĭpulantor
PARTICIPIO
PERFETTO
concipulatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concĭpulāri
PERFETTO
Singolare:
concipulatus, –a, –um esse
Plurale:
concipulati, –ae, –a esse
FUTURO
concipulatum esse
GERUNDIVO
concĭpulandus, –a, –um
SUPINO
concipulatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
concĭpulor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android