concĭlĭor - Diatesi passiva

(concĭlĭo, concĭlĭas, conciliavi, conciliatum, concĭlĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concĭlĭor
II sing.
concĭlĭāris, concĭlĭāre
III sing.
concĭlĭātur
I plur.
concĭlĭāmur
II plur.
concĭlĭamĭni
III plur.
concĭlĭantur
IMPERFETTO
I sing.
concĭlĭābar
II sing.
concĭlĭabāris, concĭlĭabāre
III sing.
concĭlĭabātur
I plur.
concĭlĭabāmur
II plur.
concĭlĭabamĭni
III plur.
concĭlĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concĭlĭābor
II sing.
concĭlĭabĕris, concĭlĭabĕre
III sing.
concĭlĭabĭtur
I plur.
concĭlĭabĭmur
II plur.
concĭlĭabimĭni
III plur.
concĭlĭabuntur
PERFETTO
I sing.
conciliatus, –a, –um sum
II sing.
conciliatus, –a, –um es
III sing.
conciliatus, –a, –um est
I plur.
conciliati, –ae, –a sumus
II plur.
conciliati, –ae, –a estis
III plur.
conciliati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conciliatus, –a, –um eram
II sing.
conciliatus, –a, –um eras
III sing.
conciliatus, –a, –um erat
I plur.
conciliati, –ae, –a eramus
II plur.
conciliati, –ae, –a eratis
III plur.
conciliati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conciliatus, –a, –um ero
II sing.
conciliatus, –a, –um eris
III sing.
conciliatus, –a, –um erit
I plur.
conciliati, –ae, –a erimus
II plur.
conciliati, –ae, –a eritis
III plur.
conciliati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concĭlĭer
II sing.
concĭlĭēris, concĭlĭēre
III sing.
concĭlĭētur
I plur.
concĭlĭēmur
II plur.
concĭlĭemĭni
III plur.
concĭlĭentur
IMPERFETTO
I sing.
concĭlĭārer
II sing.
concĭlĭarēris, concĭlĭarēre
III sing.
concĭlĭarētur
I plur.
concĭlĭarēmur
II plur.
concĭlĭaremĭni
III plur.
concĭlĭarentur
PERFETTO
I sing.
conciliatus, –a, –um sim
II sing.
conciliatus, –a, –um sis
III sing.
conciliatus, –a, –um sit
I plur.
conciliati, –ae, –a simus
II plur.
conciliati, –ae, –a sitis
III plur.
conciliati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conciliatus, –a, –um essem
II sing.
conciliatus, –a, –um esses
III sing.
conciliatus, –a, –um esset
I plur.
conciliati, –ae, –a essemus
II plur.
conciliati, –ae, –a essetis
III plur.
conciliati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concĭlĭāre
II plur.
concĭlĭamĭni
FUTURO
II sing.
concĭlĭātor
III sing.
concĭlĭātor
II plur.
III plur.
concĭlĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
conciliatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concĭlĭāri
PERFETTO
Singolare:
conciliatus, –a, –um esse
Plurale:
conciliati, –ae, –a esse
FUTURO
conciliatum esse
GERUNDIVO
concĭlĭandus, –a, –um
SUPINO
conciliatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONCILIOR100}}
---CACHE---