conbĭbor - Diatesi passiva
(conbĭbo, conbĭbis, conbibi, conbibitum, conbĭbĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conbĭbor
II sing.
conbĭbĕris, conbĭbĕre
III sing.
conbĭbĭtur
I plur.
conbĭbĭmur
II plur.
conbĭbimĭni
III plur.
conbĭbuntur
IMPERFETTO
I sing.
conbĭbēbar
II sing.
conbĭbebāris, conbĭbebāre
III sing.
conbĭbebātur
I plur.
conbĭbebāmur
II plur.
conbĭbebamĭni
III plur.
conbĭbebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conbĭbar
II sing.
conbĭbēris, conbĭbēre
III sing.
conbĭbētur
I plur.
conbĭbēmur
II plur.
conbĭbemĭni
III plur.
conbĭbentur
PERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um sum
II sing.
conbibitus, –a, –um es
III sing.
conbibitus, –a, –um est
I plur.
conbibiti, –ae, –a sumus
II plur.
conbibiti, –ae, –a estis
III plur.
conbibiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um eram
II sing.
conbibitus, –a, –um eras
III sing.
conbibitus, –a, –um erat
I plur.
conbibiti, –ae, –a eramus
II plur.
conbibiti, –ae, –a eratis
III plur.
conbibiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conbibitus, –a, –um ero
II sing.
conbibitus, –a, –um eris
III sing.
conbibitus, –a, –um erit
I plur.
conbibiti, –ae, –a erimus
II plur.
conbibiti, –ae, –a eritis
III plur.
conbibiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conbĭbar
II sing.
conbĭbāris, conbĭbāre
III sing.
conbĭbātur
I plur.
conbĭbāmur
II plur.
conbĭbamĭni
III plur.
conbĭbantur
IMPERFETTO
I sing.
conbĭbĕrer
II sing.
conbĭberēris, conbĭberēre
III sing.
conbĭberētur
I plur.
conbĭberēmur
II plur.
conbĭberemĭni
III plur.
conbĭberentur
PERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um sim
II sing.
conbibitus, –a, –um sis
III sing.
conbibitus, –a, –um sit
I plur.
conbibiti, –ae, –a simus
II plur.
conbibiti, –ae, –a sitis
III plur.
conbibiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um essem
II sing.
conbibitus, –a, –um esses
III sing.
conbibitus, –a, –um esset
I plur.
conbibiti, –ae, –a essemus
II plur.
conbibiti, –ae, –a essetis
III plur.
conbibiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conbĭbĕre
II plur.
conbĭbĭmini
FUTURO
II sing.
conbĭbĭtor
III sing.
conbĭbĭtor
II plur.
–
III plur.
conbĭbuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
conbibitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
conbĭbi
PERFETTO
Singolare:
conbibitus, –a, –um esse
Plurale:
conbibiti, –ae, –a esse
FUTURO
conbibitum esse
GERUNDIVO
conbĭbendus, –a, –um
SUPINO
conbibitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
conbĭbor v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android