compungor - Diatesi passiva
(compungo, compungis, compunxi, compunctum, compungĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
compungor
II sing.
compungĕris, compungĕre
III sing.
compungĭtur
I plur.
compungĭmur
II plur.
compungimĭni
III plur.
compunguntur
IMPERFETTO
I sing.
compungēbar
II sing.
compungebāris, compungebāre
III sing.
compungebātur
I plur.
compungebāmur
II plur.
compungebamĭni
III plur.
compungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
compungar
II sing.
compungēris, compungēre
III sing.
compungētur
I plur.
compungēmur
II plur.
compungemĭni
III plur.
compungentur
PERFETTO
I sing.
compunctus, –a, –um sum
II sing.
compunctus, –a, –um es
III sing.
compunctus, –a, –um est
I plur.
compuncti, –ae, –a sumus
II plur.
compuncti, –ae, –a estis
III plur.
compuncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
compunctus, –a, –um eram
II sing.
compunctus, –a, –um eras
III sing.
compunctus, –a, –um erat
I plur.
compuncti, –ae, –a eramus
II plur.
compuncti, –ae, –a eratis
III plur.
compuncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
compunctus, –a, –um ero
II sing.
compunctus, –a, –um eris
III sing.
compunctus, –a, –um erit
I plur.
compuncti, –ae, –a erimus
II plur.
compuncti, –ae, –a eritis
III plur.
compuncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
compungar
II sing.
compungāris, compungāre
III sing.
compungātur
I plur.
compungāmur
II plur.
compungamĭni
III plur.
compungantur
IMPERFETTO
I sing.
compungĕrer
II sing.
compungerēris, compungerēre
III sing.
compungerētur
I plur.
compungerēmur
II plur.
compungeremĭni
III plur.
compungerentur
PERFETTO
I sing.
compunctus, –a, –um sim
II sing.
compunctus, –a, –um sis
III sing.
compunctus, –a, –um sit
I plur.
compuncti, –ae, –a simus
II plur.
compuncti, –ae, –a sitis
III plur.
compuncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
compunctus, –a, –um essem
II sing.
compunctus, –a, –um esses
III sing.
compunctus, –a, –um esset
I plur.
compuncti, –ae, –a essemus
II plur.
compuncti, –ae, –a essetis
III plur.
compuncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
compungĕre
II plur.
compungimĭni
FUTURO
II sing.
compungĭtor
III sing.
compungĭtor
II plur.
–
III plur.
compunguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
compunctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
compungi
PERFETTO
Singolare:
compunctus, –a, –um esse
Plurale:
compuncti, –ae, –a esse
FUTURO
compunctum esse
GERUNDIVO
compungendus, –a, –um
SUPINO
compunctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
compungor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android