compugnor - Diatesi passiva

(compugno, compugnas, compugnāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
compugnor
II sing.
compugnāris, compugnāre
III sing.
compugnātur
I plur.
compugnāmur
II plur.
compugnamĭni
III plur.
compugnantur
IMPERFETTO
I sing.
compugnābar
II sing.
compugnabāris, compugnabāre
III sing.
compugnabātur
I plur.
compugnabāmur
II plur.
compugnabamĭni
III plur.
compugnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
compugnābor
II sing.
compugnabĕris, compugnabĕre
III sing.
compugnabĭtur
I plur.
compugnabĭmur
II plur.
compugnabimĭni
III plur.
compugnabuntur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
compugner
II sing.
compugnēris, compugnēre
III sing.
compugnētur
I plur.
compugnēmur
II plur.
compugnemĭni
III plur.
compugnentur
IMPERFETTO
I sing.
compugnārer
II sing.
compugnarēris, compugnarēre
III sing.
compugnarētur
I plur.
compugnarēmur
II plur.
compugnaremĭni
III plur.
compugnarentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
compugnāre
II plur.
compugnamĭni
FUTURO
II sing.
compugnātor
III sing.
compugnātor
II plur.
III plur.
compugnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
compugnāri
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
compugnandus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:COMPUGNOR100}}