collīmor - Diatesi passiva

(collīmo, collīmas, collimatum, collīmāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
collīmor
II sing.
collīmāris, collīmāre
III sing.
collīmātur
I plur.
collīmāmur
II plur.
collīmamĭni
III plur.
collīmantur
IMPERFETTO
I sing.
collīmābar
II sing.
collīmabāris, collīmabāre
III sing.
collīmabātur
I plur.
collīmabāmur
II plur.
collīmabamĭni
III plur.
collīmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
collīmābor
II sing.
collīmabĕris, collīmabĕre
III sing.
collīmabĭtur
I plur.
collīmabĭmur
II plur.
collīmabimĭni
III plur.
collīmabuntur
PERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um sum
II sing.
collimatus, –a, –um es
III sing.
collimatus, –a, –um est
I plur.
collimati, –ae, –a sumus
II plur.
collimati, –ae, –a estis
III plur.
collimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um eram
II sing.
collimatus, –a, –um eras
III sing.
collimatus, –a, –um erat
I plur.
collimati, –ae, –a eramus
II plur.
collimati, –ae, –a eratis
III plur.
collimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
collimatus, –a, –um ero
II sing.
collimatus, –a, –um eris
III sing.
collimatus, –a, –um erit
I plur.
collimati, –ae, –a erimus
II plur.
collimati, –ae, –a eritis
III plur.
collimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
collīmer
II sing.
collīmēris, collīmēre
III sing.
collīmētur
I plur.
collīmēmur
II plur.
collīmemĭni
III plur.
collīmentur
IMPERFETTO
I sing.
collīmārer
II sing.
collīmarēris, collīmarēre
III sing.
collīmarētur
I plur.
collīmarēmur
II plur.
collīmaremĭni
III plur.
collīmarentur
PERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um sim
II sing.
collimatus, –a, –um sis
III sing.
collimatus, –a, –um sit
I plur.
collimati, –ae, –a simus
II plur.
collimati, –ae, –a sitis
III plur.
collimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um essem
II sing.
collimatus, –a, –um esses
III sing.
collimatus, –a, –um esset
I plur.
collimati, –ae, –a essemus
II plur.
collimati, –ae, –a essetis
III plur.
collimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
collīmāre
II plur.
collīmamĭni
FUTURO
II sing.
collīmātor
III sing.
collīmātor
II plur.
III plur.
collīmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
collimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
collīmāri
PERFETTO
Singolare:
collimatus, –a, –um esse
Plurale:
collimati, –ae, –a esse
FUTURO
collimatum esse
GERUNDIVO
collīmandus, –a, –um
SUPINO
collimatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:COLLIMOR100}}
---CACHE---