collīmor - Diatesi passiva
(collīmo, collīmas, collimatum, collīmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
collīmor
II sing.
collīmāris, collīmāre
III sing.
collīmātur
I plur.
collīmāmur
II plur.
collīmamĭni
III plur.
collīmantur
IMPERFETTO
I sing.
collīmābar
II sing.
collīmabāris, collīmabāre
III sing.
collīmabātur
I plur.
collīmabāmur
II plur.
collīmabamĭni
III plur.
collīmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
collīmābor
II sing.
collīmabĕris, collīmabĕre
III sing.
collīmabĭtur
I plur.
collīmabĭmur
II plur.
collīmabimĭni
III plur.
collīmabuntur
PERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um sum
II sing.
collimatus, –a, –um es
III sing.
collimatus, –a, –um est
I plur.
collimati, –ae, –a sumus
II plur.
collimati, –ae, –a estis
III plur.
collimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um eram
II sing.
collimatus, –a, –um eras
III sing.
collimatus, –a, –um erat
I plur.
collimati, –ae, –a eramus
II plur.
collimati, –ae, –a eratis
III plur.
collimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
collimatus, –a, –um ero
II sing.
collimatus, –a, –um eris
III sing.
collimatus, –a, –um erit
I plur.
collimati, –ae, –a erimus
II plur.
collimati, –ae, –a eritis
III plur.
collimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
collīmer
II sing.
collīmēris, collīmēre
III sing.
collīmētur
I plur.
collīmēmur
II plur.
collīmemĭni
III plur.
collīmentur
IMPERFETTO
I sing.
collīmārer
II sing.
collīmarēris, collīmarēre
III sing.
collīmarētur
I plur.
collīmarēmur
II plur.
collīmaremĭni
III plur.
collīmarentur
PERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um sim
II sing.
collimatus, –a, –um sis
III sing.
collimatus, –a, –um sit
I plur.
collimati, –ae, –a simus
II plur.
collimati, –ae, –a sitis
III plur.
collimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collimatus, –a, –um essem
II sing.
collimatus, –a, –um esses
III sing.
collimatus, –a, –um esset
I plur.
collimati, –ae, –a essemus
II plur.
collimati, –ae, –a essetis
III plur.
collimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
collīmāre
II plur.
collīmamĭni
FUTURO
II sing.
collīmātor
III sing.
collīmātor
II plur.
–
III plur.
collīmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
collimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
collīmāri
PERFETTO
Singolare:
collimatus, –a, –um esse
Plurale:
collimati, –ae, –a esse
FUTURO
collimatum esse
GERUNDIVO
collīmandus, –a, –um
SUPINO
collimatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
collīmor v. tr. I coniug.
---CACHE---

I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android