coimbibor - Diatesi passiva
(coimbibo, coimbibis, conbibi, conbibitum, coimbibĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
coimbibor
II sing.
coimbibĕris, coimbibĕre
III sing.
coimbibĭtur
I plur.
coimbibĭmur
II plur.
coimbibimĭni
III plur.
coimbibuntur
IMPERFETTO
I sing.
coimbibēbar
II sing.
coimbibebāris, coimbibebāre
III sing.
coimbibebātur
I plur.
coimbibebāmur
II plur.
coimbibebamĭni
III plur.
coimbibebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
coimbibar
II sing.
coimbibēris, coimbibēre
III sing.
coimbibētur
I plur.
coimbibēmur
II plur.
coimbibemĭni
III plur.
coimbibentur
PERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um sum
II sing.
conbibitus, –a, –um es
III sing.
conbibitus, –a, –um est
I plur.
conbibiti, –ae, –a sumus
II plur.
conbibiti, –ae, –a estis
III plur.
conbibiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um eram
II sing.
conbibitus, –a, –um eras
III sing.
conbibitus, –a, –um erat
I plur.
conbibiti, –ae, –a eramus
II plur.
conbibiti, –ae, –a eratis
III plur.
conbibiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conbibitus, –a, –um ero
II sing.
conbibitus, –a, –um eris
III sing.
conbibitus, –a, –um erit
I plur.
conbibiti, –ae, –a erimus
II plur.
conbibiti, –ae, –a eritis
III plur.
conbibiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
coimbibar
II sing.
coimbibāris, coimbibāre
III sing.
coimbibātur
I plur.
coimbibāmur
II plur.
coimbibamĭni
III plur.
coimbibantur
IMPERFETTO
I sing.
coimbibĕrer
II sing.
coimbiberēris, coimbiberēre
III sing.
coimbiberētur
I plur.
coimbiberēmur
II plur.
coimbiberemĭni
III plur.
coimbiberentur
PERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um sim
II sing.
conbibitus, –a, –um sis
III sing.
conbibitus, –a, –um sit
I plur.
conbibiti, –ae, –a simus
II plur.
conbibiti, –ae, –a sitis
III plur.
conbibiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conbibitus, –a, –um essem
II sing.
conbibitus, –a, –um esses
III sing.
conbibitus, –a, –um esset
I plur.
conbibiti, –ae, –a essemus
II plur.
conbibiti, –ae, –a essetis
III plur.
conbibiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
coimbibĕre
II plur.
coimbibĭmini
FUTURO
II sing.
coimbibĭtor
III sing.
coimbibĭtor
II plur.
–
III plur.
coimbibuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
conbibitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
coimbibi
PERFETTO
Singolare:
conbibitus, –a, –um esse
Plurale:
conbibiti, –ae, –a esse
FUTURO
conbibitum esse
GERUNDIVO
coimbibendus, –a, –um
SUPINO
conbibitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
coimbibor v. tr. e intr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android