circummoenĭor - Diatesi passiva

(circummoenĭo, circummoenis, circummoenivi, circummoenitum, circummoenīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
circummoenĭor
II sing.
circummoenīris, circummoenīre
III sing.
circummoenītur
I plur.
circummoenīmur
II plur.
circummoenimĭni
III plur.
circummoeniuntur
IMPERFETTO
I sing.
circummoeniēbar
II sing.
circummoeniebāris, circummoeniebāre
III sing.
circummoeniebātur
I plur.
circummoeniebāmur
II plur.
circummoeniebamĭni
III plur.
circummoeniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
circummoenĭar
II sing.
circummoeniēris, circummoeniēre
III sing.
circummoeniētur
I plur.
circummoeniēmur
II plur.
circummoeniemĭni
III plur.
circummoenientur
PERFETTO
I sing.
circummoenitus, –a, –um sum
II sing.
circummoenitus, –a, –um es
III sing.
circummoenitus, –a, –um est
I plur.
circummoeniti, –ae, –a sumus
II plur.
circummoeniti, –ae, –a estis
III plur.
circummoeniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
circummoenitus, –a, –um eram
II sing.
circummoenitus, –a, –um eras
III sing.
circummoenitus, –a, –um erat
I plur.
circummoeniti, –ae, –a eramus
II plur.
circummoeniti, –ae, –a eratis
III plur.
circummoeniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
circummoenitus, –a, –um ero
II sing.
circummoenitus, –a, –um eris
III sing.
circummoenitus, –a, –um erit
I plur.
circummoeniti, –ae, –a erimus
II plur.
circummoeniti, –ae, –a eritis
III plur.
circummoeniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
circummoenĭar
II sing.
circummoeniāris, circummoeniāre
III sing.
circummoeniātur
I plur.
circummoeniāmur
II plur.
circummoeniamĭni
III plur.
circummoeniantur
IMPERFETTO
I sing.
circummoenīrer
II sing.
circummoenirēris, circummoenivirēre
III sing.
circummoenirētur
I plur.
circummoenirēmur
II plur.
circummoenirēmini
III plur.
circummoenirentur
PERFETTO
I sing.
circummoenitus, –a, –um sim
II sing.
circummoenitus, –a, –um sis
III sing.
circummoenitus, –a, –um sit
I plur.
circummoeniti, –ae, –a simus
II plur.
circummoeniti, –ae, –a sitis
III plur.
circummoeniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
circummoenitus, –a, –um essem
II sing.
circummoenitus, –a, –um esses
III sing.
circummoenitus, –a, –um esset
I plur.
circummoeniti, –ae, –a essemus
II plur.
circummoeniti, –ae, –a essetis
III plur.
circummoeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
circummoenīre
II plur.
circummoenimĭni
FUTURO
II sing.
circummoenītor
III sing.
circummoenītor
II plur.
III plur.
circummoeniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
circummoenitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
circummoenīri
PERFETTO
Singolare:
circummoenitus, –a, –um esse
Plurale:
circummoeniti, –ae, –a esse
FUTURO
circummoenitum esse
GERUNDIVO
circummoeniendus, –a, –um
SUPINO
circummoenitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CIRCUMMOENIOR100}}