brĕvĭor - Diatesi passiva
(brĕvĭo, brĕvĭas, breviavi, breviatum, brĕvĭāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
brĕvĭor
II sing.
brĕvĭāris, brĕvĭāre
III sing.
brĕvĭātur
I plur.
brĕvĭāmur
II plur.
brĕvĭamĭni
III plur.
brĕvĭantur
IMPERFETTO
I sing.
brĕvĭābar
II sing.
brĕvĭabāris, brĕvĭabāre
III sing.
brĕvĭabātur
I plur.
brĕvĭabāmur
II plur.
brĕvĭabamĭni
III plur.
brĕvĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
brĕvĭābor
II sing.
brĕvĭabĕris, brĕvĭabĕre
III sing.
brĕvĭabĭtur
I plur.
brĕvĭabĭmur
II plur.
brĕvĭabimĭni
III plur.
brĕvĭabuntur
PERFETTO
I sing.
breviatus, –a, –um sum
II sing.
breviatus, –a, –um es
III sing.
breviatus, –a, –um est
I plur.
breviati, –ae, –a sumus
II plur.
breviati, –ae, –a estis
III plur.
breviati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
breviatus, –a, –um eram
II sing.
breviatus, –a, –um eras
III sing.
breviatus, –a, –um erat
I plur.
breviati, –ae, –a eramus
II plur.
breviati, –ae, –a eratis
III plur.
breviati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
breviatus, –a, –um ero
II sing.
breviatus, –a, –um eris
III sing.
breviatus, –a, –um erit
I plur.
breviati, –ae, –a erimus
II plur.
breviati, –ae, –a eritis
III plur.
breviati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
brĕvĭer
II sing.
brĕvĭēris, brĕvĭēre
III sing.
brĕvĭētur
I plur.
brĕvĭēmur
II plur.
brĕvĭemĭni
III plur.
brĕvĭentur
IMPERFETTO
I sing.
brĕvĭārer
II sing.
brĕvĭarēris, brĕvĭarēre
III sing.
brĕvĭarētur
I plur.
brĕvĭarēmur
II plur.
brĕvĭaremĭni
III plur.
brĕvĭarentur
PERFETTO
I sing.
breviatus, –a, –um sim
II sing.
breviatus, –a, –um sis
III sing.
breviatus, –a, –um sit
I plur.
breviati, –ae, –a simus
II plur.
breviati, –ae, –a sitis
III plur.
breviati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
breviatus, –a, –um essem
II sing.
breviatus, –a, –um esses
III sing.
breviatus, –a, –um esset
I plur.
breviati, –ae, –a essemus
II plur.
breviati, –ae, –a essetis
III plur.
breviati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
brĕvĭāre
II plur.
brĕvĭamĭni
FUTURO
II sing.
brĕvĭātor
III sing.
brĕvĭātor
II plur.
–
III plur.
brĕvĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
breviatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
brĕvĭāri
PERFETTO
Singolare:
breviatus, –a, –um esse
Plurale:
breviati, –ae, –a esse
FUTURO
breviatum esse
GERUNDIVO
brĕvĭandus, –a, –um
SUPINO
breviatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
brĕvĭor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android