āvorsor - Diatesi attiva
(āvorsor, āvorsāris, avorsatus sum, āvorsāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
āvorsor
II sing.
āvorsāris, āvorsāre
III sing.
āvorsātur
I plur.
āvorsāmur
II plur.
āvorsamĭni
III plur.
āvorsantur
IMPERFETTO
I sing.
āvorsābar
II sing.
āvorsabāris, āvorsabāre
III sing.
āvorsabātur
I plur.
āvorsabāmur
II plur.
āvorsabamĭni
III plur.
āvorsabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
āvorsābor
II sing.
āvorsabĕris, āvorsabĕre
III sing.
āvorsabĭtur
I plur.
āvorsabĭmur
II plur.
āvorsabimĭni
III plur.
āvorsabuntur
PERFETTO
I sing.
avorsatus, –a, –um sum
II sing.
avorsatus, –a, –um es
III sing.
avorsatus, –a, –um est
I plur.
avorsati, –ae, –a sumus
II plur.
avorsati, –ae, –a estis
III plur.
avorsati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
avorsatus, –a, –um eram
II sing.
avorsatus, –a, –um eras
III sing.
avorsatus, –a, –um erat
I plur.
avorsati, –ae, –a eramus
II plur.
avorsati, –ae, –a eratis
III plur.
avorsati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
avorsatus, –a, –um ero
II sing.
avorsatus, –a, –um eris
III sing.
avorsatus, –a, –um erit
I plur.
avorsati, –ae, –a erimus
II plur.
avorsati, –ae, –a eritis
III plur.
avorsati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
āvorser
II sing.
āvorsēris, āvorsēre
III sing.
āvorsētur
I plur.
āvorsēmur
II plur.
āvorsemĭni
III plur.
āvorsentur
IMPERFETTO
I sing.
āvorsārer
II sing.
āvorsarēris, āvorsarēre
III sing.
āvorsarētur
I plur.
āvorsarēmur
II plur.
āvorsaremĭni
III plur.
āvorsarentur
PERFETTO
I sing.
avorsatus, –a, –um sim
II sing.
avorsatus, –a, –um sis
III sing.
avorsatus, –a, –um sit
I plur.
avorsati, –ae, –a simus
II plur.
avorsati, –ae, –a sitis
III plur.
avorsati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
avorsatus, –a, –um essem
II sing.
avorsatus, –a, –um esses
III sing.
avorsatus, –a, –um esset
I plur.
avorsati, –ae, –a essemus
II plur.
avorsati, –ae, –a essetis
III plur.
avorsati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
āvorsāre
II plur.
āvorsamĭni
FUTURO
II sing.
āvorsātor
III sing.
āvorsātor
II plur.
–
III plur.
āvorsantor
INFINITO
PRESENTE
āvorsāri
PERFETTO
Singolare:
avorsatus, –a, –um esse
Plurale:
avorsati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
avorsatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
avorsatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
āvorsans, –antis
FUTURO
avorsatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
avorsatum
Passivo:
avorsatu
GERUNDIO
Genitivo:
āvorsandi
Dativo:
āvorsando
Accusativo:
āvorsandum
Ablativo:
āvorsando
GERUNDIVO
āvorsandus, –a, –um
āvorsor v. tr. e intr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android