āversor - Diatesi attiva
(āversor, āversāris, aversatus sum, āversāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
āversor
II sing.
āversāris, āversāre
III sing.
āversātur
I plur.
āversāmur
II plur.
āversamĭni
III plur.
āversantur
IMPERFETTO
I sing.
āversābar
II sing.
āversabāris, āversabāre
III sing.
āversabātur
I plur.
āversabāmur
II plur.
āversabamĭni
III plur.
āversabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
āversābor
II sing.
āversabĕris, āversabĕre
III sing.
āversabĭtur
I plur.
āversabĭmur
II plur.
āversabimĭni
III plur.
āversabuntur
PERFETTO
I sing.
aversatus, –a, –um sum
II sing.
aversatus, –a, –um es
III sing.
aversatus, –a, –um est
I plur.
aversati, –ae, –a sumus
II plur.
aversati, –ae, –a estis
III plur.
aversati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
aversatus, –a, –um eram
II sing.
aversatus, –a, –um eras
III sing.
aversatus, –a, –um erat
I plur.
aversati, –ae, –a eramus
II plur.
aversati, –ae, –a eratis
III plur.
aversati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
aversatus, –a, –um ero
II sing.
aversatus, –a, –um eris
III sing.
aversatus, –a, –um erit
I plur.
aversati, –ae, –a erimus
II plur.
aversati, –ae, –a eritis
III plur.
aversati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
āverser
II sing.
āversēris, āversēre
III sing.
āversētur
I plur.
āversēmur
II plur.
āversemĭni
III plur.
āversentur
IMPERFETTO
I sing.
āversārer
II sing.
āversarēris, āversarēre
III sing.
āversarētur
I plur.
āversarēmur
II plur.
āversaremĭni
III plur.
āversarentur
PERFETTO
I sing.
aversatus, –a, –um sim
II sing.
aversatus, –a, –um sis
III sing.
aversatus, –a, –um sit
I plur.
aversati, –ae, –a simus
II plur.
aversati, –ae, –a sitis
III plur.
aversati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
aversatus, –a, –um essem
II sing.
aversatus, –a, –um esses
III sing.
aversatus, –a, –um esset
I plur.
aversati, –ae, –a essemus
II plur.
aversati, –ae, –a essetis
III plur.
aversati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
āversāre
II plur.
āversamĭni
FUTURO
II sing.
āversātor
III sing.
āversātor
II plur.
–
III plur.
āversantor
INFINITO
PRESENTE
āversāri
PERFETTO
Singolare:
aversatus, –a, –um esse
Plurale:
aversati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
aversatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
aversatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
āversans, –antis
FUTURO
aversatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
aversatum
Passivo:
aversatu
GERUNDIO
Genitivo:
āversandi
Dativo:
āversando
Accusativo:
āversandum
Ablativo:
āversando
GERUNDIVO
āversandus, –a, –um
āversor v. tr. e intr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android